ذکر آثار و برکات بسیار عظیم و عجیبی دارد و مواهب بسیار بزرگ معنوی در ذکر موجود است که به تناسب شدّت ذکر، آن آثار هم شدیدتر و عمیق تر می شود. لذا به تناسب شدّت ذکر، آثار آن هم دارای مراتبی است. خفیف ترین و ضعیف ترین آثار ذکر به گونه ای است که حتّی برای خود شخص ذاکر هم نامحسوس است و در قوی ترین، شدیدترین و عالی ترین مراحل ذکر، هرکس در حدّ خود بهره ای از آن می برد.  

یکی از آداب قرائت قرآن این است که انسان قبل از شروع به تلاوت قرآن، از شیطان به خدای متعال استعاذه کند. این هم امر خود قرآن است، در آیات ۹۸ تا ۱۰۰ سوره ی مبارکه ی نحل خدای متعال می فرماید: " هنگامی که قرآن قرائت می کنی، از شیطان رانده شده، به خدا پناه ببر؛ که هر آینه او سلطه و تسلّطی بر کسانی که ایمان آورده اند و  بر پروردگارشان توکّل می کنند، ندارد."   ۹۴/۰۳/۲۰

فرا رسیدن ماه رجب‌المرجّب؛ ماه فیضان لطف و عنایات بی‌حدّ الهی؛ ماهی که در احادیث، به یک اعتبار شهرالله نامیده شده و ماه خدای متعال است و به اعتبار دیگر از آن به ماه امیرالمؤمنین علیه‌السّلام تعبیر شده است را خدمت میهمانان سفره‌ی پر کرامت این ماه عظیم تبریک و تهنیّت عرض می‌نماییم. امیدواریم که این دو نعمت بزرگ، یعنی نعمت توحید و نعمت ولایت را قدر بدانیم و در این ماه توفیق یابیم که به مدد عنایات علوی به شهر توحید راه پیدا کنیم و از حقایق ناب توحیدی موجود در معارف این ماه،و از مواهب و عطایا و عنایات عظیمی که در مناجات‌ها، دعاها، اذکار، نمازها، روزه‌ها، صدقات و همه‌ی اعمال خیر توصیه شده در این ماه نهفته است، به مدد ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام بهره‌مند گردیم.

استعاذه یعنی پناه بردن و طلب پناه. استعاذه چهار رکن دارد. یکی از ارکان استعاذه، شخص مستعیذ است؛ یعنی کسی که پناه می برد. رکن دوم، " مستعاذّ منه" است؛ یعنی چیزی که از شرّ آن پناه می بریم. سوم " مستعاذّ به " است؛ یعنی کسی که به او پناه می آوریم و چهارم " مستعاذّ له" است؛ به معنای چیزی که به خاطر آن پناه می آوریم یا هدف ما از پناه بردن.     ۹۴/۰۸/۱۸

افراط در رجا به امن و غرور، و افراط در خوف به یأس و قنوط منجر می شود. امن یعنی خود را از مکر و عذاب الهی در امان دیدن و ترسی از ترک طاعت و ارتکاب معصیت و ابتلا به غفلت نداشتن و غرور یعنی به ادّعای اعتماد به فضل خدا، دست از انجام طاعت و ترک معصیت کشیدن و به وظایف بندگی عمل نکردن.

ماه مبارک رمضان، شهر الله و ماه خداست. ماه تجلی حضرت حق در کعبه ی دل مؤمن، و به تعبیری ماه تجلیه است. وقتی سالک وجودش را از زشتی ها، آلودگی ها، پلیدی ها و تعلّقات به ما سوی الله خالی کرد و با زیبایی های پیغمبر اکرم صلی الله علیه و اله زینت داد؛ دل او خانه ی خدا و کعبه ی حقیقی می شود. حضرت حق در چنین دلی تجلی می کند و مؤمن به لقاء الله نائل می شود....   

اربعین که به معنای چهلمین روز یک واقعه است، بیانگر اسرار عجیبی است. در نظام آفرینش عدد چهل نقش خاصّی دارد. این عدد از جمله اعداد پرعظمت در حوزه ی علوم غریبه است. آنها که با علم جفر آشنا هستند و ریاضیات علوم غریبه را می دانند، برای اعداد نقش های تعیین کننده ای در عالم قائلند. در آفرینش هم عدد چهل عدد خاصّی است. 

ماه مبارک رمضان، ماه بهار دلهاست. عید و ایام جشن و سرور اولیاء خداست. در این ماه وجود اولیاء الهی، یکپارچه شور و شعف است. حضرت سید الساجدین، امام زین العابدین- علیه السلام- دردعای۴۴ صحیفه سجادیه، که دعای ورود به این ماه با عظمت است؛ اینچنین می فرمایند: «حمد خدایی راست که توفیق حمدش را به ما عطا فرمود و ما را از جمله دوستان خویش گردانید تا به خاطر محبت هایش سپاسگزار باشیم و ما را به سبب سپاسگزاری پاداش نیکوکاران عنایت فرماید.»  

انسان در قرائت و تلاوت قرآن، به هر آیه ای که می رسد، با هر محتوایی که آن آیه دارد، باید سعی کند که حق آن آیه ادا شود. معنای ادا شدن حق این است که اگر در آیه امری شده است، خود را برای اجرا آماده کند، اگر نهی یی شده است، بر ترک مصمّم شود، اگر وعده ای داده شده است، روح امید در او اوج گیرد، اگر وعیدی داده شده است،  از آن وعید و تهدید، همه ی وجودش را خوف و ترس فراگیرد و اگر پند و موعظه داده شده، با گوش پندپذیر بشنود و آن پند را با گوش جان استماع کند و به کار بندد.    ۹۴/۰۲/۰۱

ایام البیض یا روزهای سپید به سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم هر ماه قمری می گویند. وجه تسمیه آن هم به دلیل آنست که چون در این سه روز ماه کامل است؛ شب ها نورانی و سفید است لذا این سه شب را ایام البیض نامیدند. روزه ی ایام البیض در تمام ماه های قمری اهمیت فوق العاده ای دارد؛ اما این فوق العادگی در ماه رجب المرجب مضاعف است.