میلاد امام صادق (ع) به تعبیری ولادت دوباره ی پیامبر (ص) است؛ زیرا پس از به محاق رفتن خورشید معارف نبوی در پی کودتای سقیفه و فاجعه ی کربلا، با رو به ضعف نهادن حکام اموی و مروانی و درگیر شدن آنها با جنبش های مخالف که نهایتاً به سقوط آنان و بر سرکار آمدن عبّاسیان انجامید، فضا و فرصتی برای امام باقر (ع) و بیشتر برای امام صادق (ع) فراهم شد که مجدِداً آموزه های نورانی پیامبر اکرم (ص) به جامعه عرضه کنند و نهضت علمی عظیمی در جهت احیاء و تبیین اسلام راستین بر پا نمایند. ...  

روز اربعین روز بازگشت قافله ی اسراست؛ « مِنَ الحسین اِلیَ الحسین، مِنَ الکربلا الی الکربلا». اگر در کلّ آفرینش مسیر «انّا للهِ وَ انّا الیهِ راجعونَ» را داریم، تجلّی تامّ ربوبیت حضرت حق، در وجود اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است. لذا ماجرای عاشورا تا اربعین نمادی از حرکت قوس نزول و صعود در سیر من الله الی الله است. بنابراین شیعه و دوست اهل بیت در این چهل روز از عاشورا تا اربعین، یک چهلّه و سیر کامل را طی می کند مِن الحسین الیَ الحسین...     ۹۴/۰۹/۰۹

لزوم عدالت در شؤون مختلف زندگی
شیعه معتقد است که نظام آفرینش بر مبنای عدل برپا شده و خداوند در سازمان خلقت، هر چیز را در جایگاه مناسبش قرار داده است.
مؤمنان هم اگر به راستی دوست خدا، دوستدار اولیاء خدا و پیرو پیامبر اکرم و ائمّه هدی علیهم‌السّلام هستند، باید مقیّد به مراعات عدالت باشند و برای هر چیز و در رابطه با امور و کارهای مختلف این عالم، وزن واقعی برای آن قائل شوند، نه بیشتر و نه کمتر.
در مورد ورزش هم همینطور. ورزش یکی از شؤون زندگی بشر است، اگر آنقدر مهمش کنیم که سایر شؤون زندگی ما، تحت‌الشّعاع آن قرار گیرد و حقّ سایر شؤون ادا نشود، خلاف عدالت است. ورزش چیز مهمّی است و باید برای آن جایگاه مناسب قائل شد؛ امّا اشتباه نکنیم. آن را به‌جای همه‌چیز نشماریم و منزلت همه‌چیز را برای آن قائل نباشیم. زندگی انسان شؤون مختلفی دارد؛ یک جنبه از آن هم ورزش است.(۱۴۰۱/۰۹/۰۷)

در عالم هر چیز ظاهر و ملکی دارد که با حواس ظاهری انسان قابل درک است و باطن و ملکوتی دارد که از حواس ظاهری پوشیده و با ادراکات باطنی انسان قابل احساس می باشد. چنانکه قرآن کریم برای تمامی موجودات عالم، هم ملکی قائل است که در ید قدرت الهی قرار دارد و هم ملکوتی که آن نیز تحت قدرت الهی است. کارهای انسان از جمله معاصی او نیز ظاهر و ملکی دارد که همان جنبه محسوس جسمانی و نفسانی آن است، و ملکوتی دارد که از حواس ظاهری انسان پوشیده است و تنها با بیدار شدن باطن انسان از راه نایل شدن به موت و فعال شدن ادراکات باطنی، احساس می شود. 

سه ماه رجب، شعبان و رمضان، مختصّ خلوت‌های عبادی و بهره‌گیری از عباداتی همچون اذکار، ادعیّه، نمازهای مستحبّی، روزه، انفاق، صدقه و … هستند. اگر از ماه رجب درست بهره بگیریم، مستعد بهره‌مندی از فیّوضات ماه شعبان المعظّم می‌شویم، آن‌وقت شایستگی وارد شدن به شهرالله و میهمان ضیّافت الله شدن را پیدا خواهیم کرد. در سیر و سلوک، اگر انسان بخواهد به قلّه‌های بلند معنوی که سالکِ الی‌الله طالب آن‌ است برسد، باید اهل سوز و گدازهای عاشقانه، اشک و آه و ناله‌های عاشقانه در خلوت‌های عبادی‌اش باشد و فقط به انجام واجبات بسنده نکند که به مقصد و به آن مراتب بلند نمی‌رسد.

حدیث عنوان بصری، حکایت طلب پیرمرد نود و چهارساله ایست که با شیدایی و عطشی وصف ناپذیر و پس از طی مراحلی، به محضر امام صادق علیه السلام راه می یابد و آن حضرت معارفی بلند و دستورالعمل هایی راهگشا برای نیل به وادی معرفت و توحید به او عنایت می فرمایند. این ماجرا تحت عنوان حدیث عنوان بصری در منابع حدیثی نقل شده است.

۹۳/۰۲/۲۶

السلام علی المعذب فی قعر السّجون... امام موسی کاظم- علیه السلام- در بیست و پنجم ماه رجب سال ۱۸۳ هجری قمری، در سن پنجاه و پنج سالگی به وسیله سم و به فرمان هارون الرشید، به شهادت رسیدند. پدر عظیم الشأن ایشان حضرت امام صادق- علیه السلام- و مادر بزرگوارشان، حمیده از اهالی آندلس است. حمیده از بانوان با تقوا و آگاه به معارف اهل بیت به شمار می رود. امام صادق علیه السلام در تعریف از این بانوی بزرگ می فرمایند:« حمیده همچون طلای ناب، از ناخالصی ها پاک است. 

93/03/01

دشواری حجاب را زنان برای مصونیت در برابر طمع ورزی و هوس بازی مردان متحمل می‌شوند. حجاب بیانگر وقار و افتخار یک زن و ابراز بندگی او در برابر خالق هستی است و بی‌شک پوشش زن در برابر مردان نامحرم، سلامت اخلاقی جامعه را به دنبال خواهد داشت. اما در این میان حجاب مردان نیز نباید نادیده گرفته شود. حجاب مرد، حیای اوست ... 

لازمه ی شعور و ادراک، محبّت و علاقه به آنچه لذّت بخش است و نفرت و بغض به آنچه دردآور است می باشد. موجود ذی شعور و دارای ادراک، تا زمانی که به آنچه دوست دارد نرسیده است و به رسیدن آن امید دارد، به امید و حالت خوش احتمال وصلی که در اوست، رجا گفته می شود و خوف تألّم و سوزش قلب انسان به سبب امر ناخوشایندی که احتمال دارد در آینده برای او پیش بیاید است.

در این قسمتِ شرح ماجرای حضرات موسی و خضر علیهما السلام، سه چشمه ای که حضرت خضر علیه السلام نشان حضرت موسی علیه السلام داد، مورد تأمّل و بررسی قرار گرفته است و سعی می شود نکته های نهفته در آن بازگو شود. چشمه ی اوّل، کشتی یی بود که سوار  آن شدند، حضرت خضر علیه السلام آن را سوراخ کرد و بعد در بیان حکمت کارش گفت: کشتی متعلّق به مسکینانی بود و یک سلطان و ملک و فرمانروایی وجود داشت که هر کشتی سالمی را غصب می کرد و من اراده کردم  (فعل را به خودش نسبت داد) که این کشتی را معیوب کنم تا از معرض غصب مصون بماند و مساکین بتوانند از درآمد آن زندگی خودشان را اداره کنند. این سفینه چیست؟ تأویل عرفانی اش تن سالک و جنبه های نفسانی سالک است که از اوّل راه عادت به نازپروردگی، خوردن غذاهای لذیذ، پوشیدن لباس های زیبا و گران قیمت، سکونت در منازل خیلی مجلّل و ... دارد. نفس معتاد شده و اعتیاد به رفاه دارد...