محو آثار معاصی از دو راه قابل بررسی است؛ یکی راه غیراختیاری و دیگری اختیاری. عوامل غیراختیاری مؤثّر در محو آثار معاصی، عواملی است که شخصی که مرتکب معصیت شده است، درصدد رفع آثار معصیتش برنیامده است؛ یعنی در مقام توبه و ندامت نیست و بدون اینکه کوچکترین قدمی بردارد، خود خدا دست به کار می شود. 

یکی از ناهنجاری‌های کنونی، بحث بی‌حجابی یا بد‌حجابی در اجتماع است که در این میان وظیفه اسلامی و نحوه‌ی برخورد افراد جامعه با این امر، دغدغه‌ای مهم و اساسی است. از زمینه‌های سبب‌ساز سست شدن حجاب در بین زنان و دختران، می‌توان به عدم آگاهی، هواهای نفسانی، ضعف تقوا و معنویت ، حرکتی نمادین به‌عنوان اعتراض به حاکمیت، بسته بودن باب هرگونه ایراد و نقد و … اشاره کرد.
بدیهی است با راهکارهایی همچون آگاهی بخشی، استفاده از زبان لیّن و محبّت آمیز، ارائه الگوی شخصیّتی مناسب و دوست‌داشتنی از یک بانوی محجّبه، حق انتقاد به دیگران دادن، متواضعانه و برای رضای خدا کارکردن، مبارزه با فساد و حق‌کشی در جامعه و شایسته سالاری به جای فامیل‌بازی، می‌توان به اثربخشی و اصلاح اندیشه‌ها کمک کرد…

جابر ابن یزید جُعفی، یکی از یاران بزرگوار و از اصحاب سرِّ امامان معصوم علیهم السلام بود که محضر امام سجاد، امام باقر و امام صادق علیهم السلام را درک کرد. حضرات معصومین علیهم السلام  مطالبی را که به جابر می گفتند به کمتر کسی می فرمودند و دستوراتی که به آن بزرگوار می دادند، برای دیگران قابل تحمّل نبود. در بیان قدرت اهل بیت علیهم السلام، روایتی از جناب جابر نقل شده  که به این شرح است: وقتی خلافت به بنی امیّه رسید، خون های بسیاری به ناحق ریخته شد و هزار ماه بر منابر، امیرالمؤمنین علیه السلام را لعن کرده و از ایشان تبرّی می جستند. شیعیان را در هر شهری که می یافتند، غافلگیر و دستگیر می کردند...

 

از نظر تاریخ تفکّر، می توان اندیشه ی غربی را درباره ی تعاملات بین علم و دین به سه دوره تقسیم کرد. دوره ی اوّل، دوره ی آغاز عصر مدرنیزم است که در آن، بحث تعارض علم و دین پذیرفته شده است. در دوره ی دوم نه تنها تعارض بین علم و دین را قبول نداشتند، بلکه معتقد بودند محال است روزی تعارض بین علم و دین ظهور کند! در دوره ی سوم و در رویکرد مطرح شده در مناسبات علم و دین گفته شد: علم و دین می توانند راجع به موضوع واحدی صحبت کنند؛ امّا درباره ی این موضوع واحد، از دو منظر و زوایه ی مختلف به آن بنگرند...  

همه کاستی‌ها و ناقصی‌ها از ضعف ایمان است. همه‌ی اذکار و عبادات هم برای ایجاد باور است. با اذکار و عبادات، انسان به خود تلقین می‌کند و با تکرار و تلقین، باور و یقین ایجاد می‌شود. تلقین آن قدر شریف است که حتی به مرده هم موقع دفن، تلقین می‌خوانند و وقتی که تلقین خواندند، نکیر و منکر می‌گویند کار او درست شد؛ پس چرا آدم تا زنده است به خود تلقین نخواند؟   

روز اربعین روز بازگشت قافله ی اسراست؛ « مِنَ الحسین اِلیَ الحسین، مِنَ الکربلا الی الکربلا». اگر در کلّ آفرینش مسیر «انّا للهِ وَ انّا الیهِ راجعونَ» را داریم، تجلّی تامّ ربوبیت حضرت حق، در وجود اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است. لذا ماجرای عاشورا تا اربعین نمادی از حرکت قوس نزول و صعود در سیر من الله الی الله است. بنابراین شیعه و دوست اهل بیت در این چهل روز از عاشورا تا اربعین، یک چهلّه و سیر کامل را طی می کند مِن الحسین الیَ الحسین...    

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: رجب ماه بارش رحمت الهی است. خداوند در این ماه رحمت خود را بر بندگانش فرو می ریزد. امام کاظم علیه السلام فرمود: رجب نام نهری در بهشت است که از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر است. هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، خداوند از آن نهر به او می نوشاند.  

در کتاب مصباح الشّریعة از امام صادق علیه السّلام عبارات بسیار شریف و نورانی در باب قرائت قرآن و آداب آن نقل شده است. حضرت می فرمایند: " مَن قَرَاء القرآنَ وَ لَم یَخضَعُ للهِ وَ لَم یَرِقَّ قَلبُهُ وَ لا یَکتَسی حُزناً وَ وَجَلاً فِی سرِّهِ فَقَد استَهانَ بِعظیمِ شأنِ اللهِ تعالی وَ خَسِرَ خُسراناً مُبیناً" کسی که قرآن بخواند و خضوع به درگاه الهی پیدا نکند و رقّـت قلب نیابد و حزن فراق و هجران از حق و ترس از کاستی ها و گناهانش در او هویدا نشود؛ شأن خدای تبارک و تعالی را کوچک شمرده و به زیان آشکاری مبتلا شده است.

لزوم پوشیدگی و حجاب در همۀ  ابعاد فردی و اجتماعی آن، یکی از احکام ضروری اسلام است که رعایت آن در جامعه نه تنها سبب تحکیم بنیان خانواده می‏شود؛ بلکه افزایش امنیت و آرامش روانی افراد را نیز به دنبال خواهد داشت. در حال حاضر بسیاری از خانواده‏ ها، از وضعیت پوشش فرزندانشان راضی نیستند؛ که این نارضایتی آنها از یک طرف باعث ایجاد تحمیل و اجبار در     پوشش ‏های افراطی نسبت به فرزندان می‏ شود و از طرف دیگر موجب پافشاری و مقاومت‏های خودسرانۀ بچه‏ ها نسبت به این امر  الزام‏ آور اسلامی خواهد شد...

حضرت علی بن موسی الرّضا علیه السّلام در ۱۱ ماه ذی القعده ی سال ۱۴۸ هجری قمری دیده به جهان گشوده و بنا به نقل مشهور در ۲۹ صفر سال ۲۰۳ هجری قمری به شهادت رسیدند. مدّت امامت آن حضرت ۲۰ سال بود؛ که ده سال آن معاصر با خلافت هارون الرّشید، پنج سال معاصر با خلافت امین و پنج سال آخر همزمان با خلافت مأمون بود.