علی علیه السّلام معیار شناخت اسلام است و اگر امروز ما به عنوان یک مسلمان می خواهیم زندگی کنیم باید تبلور اسلام را در شخصیت علی علیه السّلام و تفسیر اسلام را در کلام علی علیه السّلام ببینیم و آن گونه مسلمان باشیم.

اعتکاف در لغت به معنای اقامت کردن و ماندن در جایی و ملازم بودن با چیزی است. ولی دردین مبین اسلام، اقامت در مکانی مقدس به منظور تقرب جستن به خدای متعال است. اصل اعتکاف به لحاظ مکانی، در یکی ازمساجد چهارگانه ی، مسجدالحرام، مسجدالنبی، مسجد کوفه و مسجد بصره جایز است؛ البته گروهی از فقها، اعتکاف در مساجد جامع شهر را به قصد رجا، جایز شمرده اند. به لحاظ زمانی هم بهترین ایام برای اعتکاف، دهه ی آخر ماه مبارک رمضان است. 

ایام البیض یا روزهای سپید به سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم هر ماه قمری می گویند. وجه تسمیه آن هم به دلیل آنست که چون در این سه روز ماه کامل است؛ شب ها نورانی و سفید است لذا این سه شب را ایام البیض نامیدند. روزه ی ایام البیض در تمام ماه های قمری اهمیت فوق العاده ای دارد؛ اما این فوق العادگی در ماه رجب المرجب مضاعف است.

فرا رسیدن ماه رجب‌المرجّب؛ ماه فیضان لطف و عنایات بی‌حدّ الهی؛ ماهی که در احادیث، به یک اعتبار شهرالله نامیده شده و ماه خدای متعال است و به اعتبار دیگر از آن به ماه امیرالمؤمنین علیه‌السّلام تعبیر شده است را خدمت میهمانان سفره‌ی پر کرامت این ماه عظیم تبریک و تهنیّت عرض می‌نماییم. امیدواریم که این دو نعمت بزرگ، یعنی نعمت توحید و نعمت ولایت را قدر بدانیم و در این ماه توفیق یابیم که به مدد عنایات علوی به شهر توحید راه پیدا کنیم و از حقایق ناب توحیدی موجود در معارف این ماه،و از مواهب و عطایا و عنایات عظیمی که در مناجات‌ها، دعاها، اذکار، نمازها، روزه‌ها، صدقات و همه‌ی اعمال خیر توصیه شده در این ماه نهفته است، به مدد ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام بهره‌مند گردیم.

سه ماه رجب، شعبان و رمضان، مختصّ خلوت‌های عبادی و بهره‌گیری از عباداتی همچون اذکار، ادعیّه، نمازهای مستحبّی، روزه، انفاق، صدقه و … هستند. اگر از ماه رجب درست بهره بگیریم، مستعد بهره‌مندی از فیّوضات ماه شعبان المعظّم می‌شویم، آن‌وقت شایستگی وارد شدن به شهرالله و میهمان ضیّافت الله شدن را پیدا خواهیم کرد. در سیر و سلوک، اگر انسان بخواهد به قلّه‌های بلند معنوی که سالکِ الی‌الله طالب آن‌ است برسد، باید اهل سوز و گدازهای عاشقانه، اشک و آه و ناله‌های عاشقانه در خلوت‌های عبادی‌اش باشد و فقط به انجام واجبات بسنده نکند که به مقصد و به آن مراتب بلند نمی‌رسد.

اهل سلوک قائل به سه چهلّه‌ی مهم در طول سال هستند. یکی از آنها از اوّل ماه ذی‌القعده شروع می‌شود و تا روز عرفه ادامه پیدا می‌کند و به چهلّه‌ی کلیمیّه یا موسویّه معروف است. دو چهلّه‌­ی دیگر آن پی‌در‌پی است و از اوّل ماه رجب شروع می‌شود و تا آستانه‌ی بیست‌و‌یکم ماه مبارک رمضان ادامه پیدا می‌کند. شصت روز آن، دو ماه رجب و شعبان است؛ به‌علاوه‌ی بیست روز ماه مبارک رمضان که جمعاً هشتاد روز می‌شود؛ که دو چهلّه­ی پیوسته است. کسی­که از این دو چهلّه به­خوبی بهره‌ ببرد، برای درک و دستیابی به لیلة‌القدر مستعد می‌شود.

اکنون در آستانه‌ی ورود به چهله‌ای هستیم که با آغاز ماه رجب شروع می‌شود. به همین مناسبت، آداب چهله‌نشینی را از بیان استاد مهدی طیّب، در معرض اطّلاع کاربران عزیز قرار می‌دهیم. امید است که بیشترین بهره‌ها از دو چهله‌ای که در پیش داریم، نصیب همه‌ی سالکان الی‌الله گردد.

 

حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها بانویی است که قرآن کریم از ایشان به کوثر تعبیر کرده است؛ کوثر یعنی خیر کثیر. کسی را که خدا خیر کثیر بداند، خود خدا می‌داند چه عظمتی دارد. خدایی که تنها به خاطر بعثت پیامبر خاتم صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بر خلق منّت نهاده است؛ «لَقَد مَنَّ اللهُ عَلیَ المُؤمِنین اِذ بَعَثَ فیهِم رَسولاً مِن اَنفُسِهِم»: خدابر مؤمنین منّت نهاد که پیامبری از خود آنها در میانشان برانگیخت. حال نگاه کنید که خدا بر همین پیامبر خاتم منّت می‌نهد که «إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ»! عظمت این بانو چیست؟ خدا می داند! اگر کسی بخواهد به معرفت فاطمه سلام‌الله‌علیها راه پیدا کند و از این خیر کثیر بهره‌ای ببرد، راهش این است که «فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ» یعنی نماز بگزارد. نمازی که معراج مؤمن است.

در روایات آمده حضرت زهرا سلام الله علیها در صحرای قیامت مثل مرغی که دانه را از بین سنگ و خاشاک جمع می‌کند، دوستان اهل بیت علیهم السلام را از بین اهل محشر جمع می‌کند و به بهشت می‌برد. همین‌طور آمده است که حضرت زهرا سلام الله علیها، سوار بر شتری از نور وارد محشر می‌شود و دوستان اهل‌بیت علیهم السلام ، ریشه‌های روپوشی که بر روی آن شتر قرار دارد را می‌گیرند و حضرت آنها را با خود به بهشت می‌برد.

فتنه‌های آخر الزّمان در آیینه احادیث و روایات
در احادیث و روایات آخرالزّمان، خبر از فتنه‌های بزرگی داده شده است؛ فتنه‌هایی که شرایط را به‌شدّت غبارآلود می‌کند و تشخیص حقّ و باطل را دشوار می‌سازد. بسیاری از افراد به‌خاطر ناآگاهی و جهل، و بسیاری دیگر به‌خاطر ناوارستگی و پیروی از هوای نفس، از راه حق جدا می‌شوند و به گمراهی دچار می‌شوند. این موضوع در احادیث کراراً آمده است.
حضرت رسول صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم می‌فرمایند: بادِرُوا بِالاَعْمالِ: زود دست‌به‌کار شوید و فرصت اقدام را از دست ندهید. از این فرمایش حضرت روشن می‌شود که در جامعۀ ما، سستی ما بود که سبب شد جامعه مستعدّ انحراف، فریب خوردن، کنار گذاردن حجاب، توهین به مقدّسات دینی و پشت کردن به ارزش‌های ملّی شود. ما کاری که می‌باید انجام می‌دادیم را انجام ندادیم. ما که وظیفه داشتیم در جهت گسترش آگاهی و ایجاد بصیرت و معرفت تلاش کنیم، غافل شدیم و به دنبال رفاه، منافع مادّی، پست، مقام، پول و ثروت‌ اندوزی، به دنبال باندبازی‌ها، اختلاس‌ها، سوءاستفاده‌ها، رانت‌خواری‌ها، فامیل‌بازی‌ها، تبعیض‌ها و ضعیف‌کشی‌ها و امثال اینها رفتیم. ما بیکار نشستیم؛ سرمان به چیزهای دیگر گرم شد که جوان‌های ما در اثر ناآگاهی، فریب مکر و خدعه‌های دشمن را خوردند.(۱۴۰۱/۰۹/۰۳)

لزوم عدالت در شؤون مختلف زندگی
شیعه معتقد است که نظام آفرینش بر مبنای عدل برپا شده و خداوند در سازمان خلقت، هر چیز را در جایگاه مناسبش قرار داده است.
مؤمنان هم اگر به راستی دوست خدا، دوستدار اولیاء خدا و پیرو پیامبر اکرم و ائمّه هدی علیهم‌السّلام هستند، باید مقیّد به مراعات عدالت باشند و برای هر چیز و در رابطه با امور و کارهای مختلف این عالم، وزن واقعی برای آن قائل شوند، نه بیشتر و نه کمتر.
در مورد ورزش هم همینطور. ورزش یکی از شؤون زندگی بشر است، اگر آنقدر مهمش کنیم که سایر شؤون زندگی ما، تحت‌الشّعاع آن قرار گیرد و حقّ سایر شؤون ادا نشود، خلاف عدالت است. ورزش چیز مهمّی است و باید برای آن جایگاه مناسب قائل شد؛ امّا اشتباه نکنیم. آن را به‌جای همه‌چیز نشماریم و منزلت همه‌چیز را برای آن قائل نباشیم. زندگی انسان شؤون مختلفی دارد؛ یک جنبه از آن هم ورزش است.(۱۴۰۱/۰۹/۰۷)