آفرینش، تجلّی ذات حضرت حق است. مراتب این تجلّیات قوس نزول نامیده می شود. به تعبیر دیگر ما سوی الله و آفرینش، نتیجه و میوه ی قوس نزول است. ذات حضرت حق قابل دسترسی و شناخت نیست و غیب مطلق است. تعیّن اوّل حق که نظر به غیب ذات، مقام احدیّت نامیده می شود، خلافت و قائم مقامی ذات را در تجلّیات عهده دار است.

۹۳/۰۴/۲۵

اقسام روزه داران در ماه ضیافت الله، سه گروه اند: گروه نخست کسانی هستند که برای ترس از تلخی و عذاب الهی روزه می گیرند که روزه ی این گروه، روزه ی خائفان از عذاب است. گروه دوم، روزه ی صابران است که این دسته از افراد امید به پاداش الهی دارند و به طمع سود، سختی روزه را متحمّل می شوند. امّا گروه سوم روزه ی سائحان است. روزه ی کسانی که اهل سیاحت در ملکوت هستی هستند و غرضی جز  رضای پروردگار ندارند اینها با لذّت و شیرینی روزه می گیرند. باید توجّه داشت روزه، لایه هایی دارد و هرچه روزه عمیق تر شود، لایه های رویین را هم به همراه خواهد داشت. کسی که روزه ی باطن دارد، روزه ی ظاهر هم دارد و کسی که روزه ی قلب دارد، روزه ی باطن و ظاهر هم دارد.

۹۳/۰۴/۲۰

در ادبیات عرفانی، واژه ی عشق اغلب به معنای محبّت شدید به کار برده می شود. در قرآن کریم واژه ی عشق به کار نرفته است و در احادیث و روایات نیز موارد بسیار کمی از واژه ی عشق و مشتقّات آن مشاهده می شود. در کلام خداوند و سخنان معصومین علیهم السلام، بیشتر از واژه ی حب و مشتقّات آن استفاده شده است. اهل معرفت و کسانی که به ظرائف و لطایف آیات الهی واقفند؛  تفاوتِ بین دو واژه ی حب و عشق را اینگونه بیان کردند: اگر ظرف وجودی شخص گنجایش محبّتی که در آن پدید آمده را نداشته باشد و درنتیجه علائمی همچون بی قراری و کلافگی در ظاهر او پدیدار گردد؛ از حالت چنین کسی به عشق تعبیر می شود.

۹۳/۰۴/۲۰

ماه مبارک رمضان، ماه بهار دلهاست. عید و ایام جشن و سرور اولیاء خداست. در این ماه وجود اولیاء الهی، یکپارچه شور و شعف است. حضرت سید الساجدین، امام زین العابدین- علیه السلام- دردعای۴۴ صحیفه سجادیه، که دعای ورود به این ماه با عظمت است؛ اینچنین می فرمایند: «حمد خدایی راست که توفیق حمدش را به ما عطا فرمود و ما را از جمله دوستان خویش گردانید تا به خاطر محبت هایش سپاسگزار باشیم و ما را به سبب سپاسگزاری پاداش نیکوکاران عنایت فرماید.»  

۹۳/۰۴/۰۷ا

قرآن کریم، در توصیف متقین در آیات آغازین سوره بقره، به یک ویژگی بارز اشاره کرده و می فرماید: «الذین یؤمنون بالغیب...» آنان که به غیب ایمان می آورند. تقوایی که تقوای آغاز بهره مندی از قرآن کریم است؛ تقوای یؤمنون بالغیب است. حال اگر انسان متقی که در مکتب قرآن پرورانده شده است؛ از هدایت های نورانی قرآنی بهره ببرد، دیگر غیبی برایش باقی نمی ماند و تمام غیب های عالم برای چنین انسانی شهاده می شود؛ لذا اینان دیگر یؤمنون بالغیب نیستند بلکه یؤمنون بالشهاده می شوند.  

۹۳/۰۴/۰۷

بیشترین کاری که در طی طریق کمال از سالک الی الله برمی آید، طلب صادقانه و تمام عیار در نیل به کمالات انسانی است. طلب و خواست راستین، بی درنگ شخص را به ایجاد آمادگی در خود و فراهم آوردن مقدمات و تهیه قوا و امکانات لازم برای نیل به مقصود وا می دارد. در صورت وجود چنین طلبی خالص و تمام عیار، هر چه در مسیر سلوک برای وی پیش آید، خاه بسط و گشایش، خاه قبض و عدم موفقیت ظاهری، لازمه ی کمال و نیل او به مقصد است. 

93/04/07

هنگامی که خداوند سه ویژگی را به بنده ای کرامت کند، دنیا، ابلیس و خلق هر سه برای او کوچک و سبک می شوند. آن سه خصوصیت عبارتست از: اول، انسان خودش را مالک هیچ چیز نپندارد. دوم، عبد برای خویش هیچ تدبیر و مصلحت اندیشی نکند و خویشتن را مدبر امور نداند. سوم، همیشه در پی این باشد که اوامر الهی را انجام و از نواهی الهی اجتناب کند.

مطالب مرتبط: شرح حدیث دوست -۱

                       شرح حدیث دوست -۲ 

۹۳/۰۴/۰۷

در زمان غیبت حضرت ولی عصر-عجل الله تعالی فرجه الشریف- وظایف بسیار خطیر و متعددی بر عهده ی شیعیان قرار دارد. از مهمترین وظایف شیعه در عصر غیبت، کسب معرفت، شناخت و آشنایی با آن بزرگوار است. این حدیث معروف پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که هم اهل سنت و هم شیعیان کراراً در کتاب هایشان نقل کرده اند؛ مؤید همین مطلب مهم است: «کسی که بمیرد در حالیکه امام زمان عصر خویش را نشناخته باشد؛ مسلمان از دنیا نرفته و به مرگ دوران جاهلیت، بت پرستی، کفر و نفاق از دنیا رفته است». 

۹۳/۰۳/۲۲

مراحل سیر و حرکت انسان به سوی حضرت حق و به کمال رسیدن او چگونه است؟ به عبارت دیگر، چگونه می شود به سوی حق تعالی رفت؟ سیر الی الله از دو طریق انجام می شود. اولین راه، سیر عقلی است. محصول سیر عقلی، شناخت عقلی حقایق است. این سیر، انسان را به سوی معرفت الهی سوق داده و حجاب های جهل و تردید را از پیش دیدگان عقل او کنار می زند.  

۹۳/۰۳/۱۹

روز یازدهم  شعبان المعظم ، روز میلاد حضرت علی اکبر، فرزند رشید اباعبدالله علیهما السلام است. سالروز تولد این بزرگوار، به قولی در سال ۳۳ هجری قمری واقع شده است. این چهره ی عظیم و شخصیت فوق العاده، دارای چنان مقام و جایگاه با عظمتی است که در جمع معصومین قرار گرفته؛ به طوریکه  در زیارتنامه ایشان اشاره شده: خدا تو را از اهل بیتی قرار داده که شائبه ی هر گونه آلودگی و پلیدی را از آنها نفی کرده و معصوم قرارشان داده است.    

93/03/18