گمان نکنیم امام مجتبی علیه السلام سلحشور و رزمنده نبودند؛ راهی که امام مجتبی علیه السلام در ده سال امامتشان طی کردند، اباعبدالله علیه السلام هم در ده سال اوّل امامتشان همان راه را ادامه دادند. آنچه امام حسن علیه السلام کردند فرمانی بود که از جانب خدا برای ایشان آمد و حضرت به فرمان الهی صلح را پذیرفتند. همان طور که امام حسین علیه السلام به فرمان الهی به میدان نبرد رفتند و نهضت عاشورا را برپا کردند. "کلّهم نورٌ واحد" روح حاکم بر حرکت اهل بیت علیهم السلام یکی است؛ امّا در هر زمان تاکتیک مناسب را انتخاب می کردند...  

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: رجب ماه بارش رحمت الهی است. خداوند در این ماه رحمت خود را بر بندگانش فرو می ریزد. امام کاظم علیه السلام فرمود: رجب نام نهری در بهشت است که از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر است. هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، خداوند از آن نهر به او می نوشاند.  

در کتاب مصباح الشّریعة از امام صادق علیه السّلام عبارات بسیار شریف و نورانی در باب قرائت قرآن و آداب آن نقل شده است. حضرت می فرمایند: " مَن قَرَاء القرآنَ وَ لَم یَخضَعُ للهِ وَ لَم یَرِقَّ قَلبُهُ وَ لا یَکتَسی حُزناً وَ وَجَلاً فِی سرِّهِ فَقَد استَهانَ بِعظیمِ شأنِ اللهِ تعالی وَ خَسِرَ خُسراناً مُبیناً" کسی که قرآن بخواند و خضوع به درگاه الهی پیدا نکند و رقّـت قلب نیابد و حزن فراق و هجران از حق و ترس از کاستی ها و گناهانش در او هویدا نشود؛ شأن خدای تبارک و تعالی را کوچک شمرده و به زیان آشکاری مبتلا شده است.

لزوم پوشیدگی و حجاب در همۀ  ابعاد فردی و اجتماعی آن، یکی از احکام ضروری اسلام است که رعایت آن در جامعه نه تنها سبب تحکیم بنیان خانواده می‏شود؛ بلکه افزایش امنیت و آرامش روانی افراد را نیز به دنبال خواهد داشت. در حال حاضر بسیاری از خانواده‏ ها، از وضعیت پوشش فرزندانشان راضی نیستند؛ که این نارضایتی آنها از یک طرف باعث ایجاد تحمیل و اجبار در     پوشش ‏های افراطی نسبت به فرزندان می‏ شود و از طرف دیگر موجب پافشاری و مقاومت‏های خودسرانۀ بچه‏ ها نسبت به این امر  الزام‏ آور اسلامی خواهد شد...

حضرت علی بن موسی الرّضا علیه السّلام در ۱۱ ماه ذی القعده ی سال ۱۴۸ هجری قمری دیده به جهان گشوده و بنا به نقل مشهور در ۲۹ صفر سال ۲۰۳ هجری قمری به شهادت رسیدند. مدّت امامت آن حضرت ۲۰ سال بود؛ که ده سال آن معاصر با خلافت هارون الرّشید، پنج سال معاصر با خلافت امین و پنج سال آخر همزمان با خلافت مأمون بود.

عالم ظاهر رقیقه و سایه ای از عالم حقیقت و انسانیت است. بهار و تابستان و پاییز و زمستان طبیعت، سایه و رقیقه ای از بهار و تابستان و پاییز و زمستان عالم حقیقت و انسانیت است و چنان که اهل معرفت گفته اند: الظاهرُ عُنوان الباطن: ظاهر نشانه ای از باطن است. عالم ظاهر، عالم مَجاز و عالم باطن، عالم حقیقت است و باز چنان که اهل معرفت فرموده اند: المَجازُ قَنطرةُ الحَقیقةِ : مجاز پلی به سوی حقیقت است. پس باید با مشاهده ی فصول عالم طبیعت، به فصل های جهان جان و عالم حقیقت و انسانیت متوجّه شد و راه یافت...   

شب پانزدهم ماه ذی القعده، شب مبارکی است که خدای متعال بر بندگان مؤمن خود نظر رحمت می کند. کسی که در این شب به طاعت و شب زنده داری بپردازد، حق تعالی به او ثواب صد نفر سائح (یعنی روزه دار ملازم مسجد که معصیت نکرده باشد) را عنایت می کند. در روایتی از رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است: شب پانزدهم ماه ذی القعده را مغتنم شمار و خود را به عبادت، طاعت، نماز و  طلب حاجات از خدا مشغول کن؛ همانا هرکس در این شب از خداوند حاجتی بخواهد، به او عطا خواهد شد.

سه ماه رجب، شعبان و رمضان، مختصّ خلوت‌های عبادی و بهره‌گیری از عباداتی همچون اذکار، ادعیّه، نمازهای مستحبّی، روزه، انفاق، صدقه و … هستند. اگر از ماه رجب درست بهره بگیریم، مستعد بهره‌مندی از فیّوضات ماه شعبان المعظّم می‌شویم، آن‌وقت شایستگی وارد شدن به شهرالله و میهمان ضیّافت الله شدن را پیدا خواهیم کرد. در سیر و سلوک، اگر انسان بخواهد به قلّه‌های بلند معنوی که سالکِ الی‌الله طالب آن‌ است برسد، باید اهل سوز و گدازهای عاشقانه، اشک و آه و ناله‌های عاشقانه در خلوت‌های عبادی‌اش باشد و فقط به انجام واجبات بسنده نکند که به مقصد و به آن مراتب بلند نمی‌رسد.

ایرانیان در آغاز فروردین، در مراسمی با شکوه و مفصل، عیدی ملی به نام نوروز باستانی، برگزار می کنند. در تاریخ نقل شده که «نوروز» روز تاج گذاری جمشید جم بوده و تثبیت آن در اول بهار، در زمان سلجوقیان اتفاق افتاده است. در سال ۴۷۱ ه.ق جلال الدین سلجوقی، ۱۸ فروردین سال یزدگردی را به عنوان شروع سال معرفی کرد.  

حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها بانویی است که قرآن کریم از ایشان به کوثر تعبیر کرده است؛ کوثر یعنی خیر کثیر. کسی را که خدا خیر کثیر بداند، خود خدا می‌داند چه عظمتی دارد. خدایی که تنها به خاطر بعثت پیامبر خاتم صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بر خلق منّت نهاده است؛ «لَقَد مَنَّ اللهُ عَلیَ المُؤمِنین اِذ بَعَثَ فیهِم رَسولاً مِن اَنفُسِهِم»: خدابر مؤمنین منّت نهاد که پیامبری از خود آنها در میانشان برانگیخت. حال نگاه کنید که خدا بر همین پیامبر خاتم منّت می‌نهد که «إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ»! عظمت این بانو چیست؟ خدا می داند! اگر کسی بخواهد به معرفت فاطمه سلام‌الله‌علیها راه پیدا کند و از این خیر کثیر بهره‌ای ببرد، راهش این است که «فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ» یعنی نماز بگزارد. نمازی که معراج مؤمن است.