در روایتی از رسول اکرم صلی الله علیه و آله چنین نقل شده است: « هر چه در امت های قبل اتفاق افتاده، در این امت نیز اتفاق خواهد افتاد، بدون کم و کاست. طابق النعل بالنعل و بدون تفاوت.» حضرت در این روایت تعبیر « طابق النعل بالنعل » را به کار برده اند که نشان دهنده ی این موضوع است که هر اتفاقی که در امت های قبل از اسلام افتاده؛ در امت آخرالزمان هم روی خواهد داد. 

لینکهای مرتبط :

مومن بایابکم، مصدّق برجعتکم - رجعت (۱)

ظهور، رجعت‌، قیامت، شبا هت‌ها و تفاوت‌ها - رجعت (۲)

ویژگی‌های رجعت- رجعت (  ۳)

امکان پذیر بودن رجعت – رجعت (۴)

آفرینش تجلّی هستی مطلق با اسماء و صفاتش در آینه ی ممکنات است. برای پاسخ به این سؤال که هدف آفرینش چیست باید دو موضوع مورد بررسی قرار بگیرد. اوّل اینکه هدف فاعل از آفرینش چه بوده و دوم هدف فعل در آفرینش چیست.

راز عصمت انبیاء، شهود، باور، ایمان کامل و عشق به ذات حق است. خداوند متعال در آیات متعددی دستور به تبعیت از پیامبران داده و مردم را به اطاعت بی قید و شرط از ایشان دعوت می کند و روشن است که وجوب بی چون و چرا از یک شخص، دلالت بر وجود عصمت در آن فرد دارد. آیات دیگری نیز ظاهراً،  با معصومیت برخی پیامبران تعارض دارد که با دقت در مفاد آیات، باید معانی صحیح  آنها را به دست آورده و از ظهور ابتدایی آنها چشم پوشی کرد. این آیات در یک تقسیم بندی کلی به دو گروه تقسیم می شود..   

لینکهای مرتبط :

مقدمه ای بر صفات انبیاء (عصمت ۱)     

عصمت انبیاء  ۲))  

عصمت انبیاء  (۳)  

عصمت انبیاء  (4)  

ماه ذی الحجّه از ماه های شریفه است و چون این ماه داخل می شد صلحای صحابه و تابعین اهتمام عظیم در عبادت می کردند. ایّام دهه ی اوّل آن، ایّام معلومات است که در قرآن مجید ذکر شده و در نهایت فضیلت و برکت است. برای دهه ی اوّل این ماه اعمالی است: اوّل روزه گرفتن نه روز اوّل این دهه...

وحی از نظر لغوی به معنای القای محرمانه و سریع چیزی به یک شخص است. مفهوم وحی می تواند مصادیق مختلفی داشته باشد و لذا در کاربرد قرآنی آن هم مصادیق متعدّدی وجود دارد. به طور مثال مادر حضرت موسی علیه السلام پیغمبر نبود ولی وقتی حضرت موسی علیه السلام به دنیا آمد و فرعون به دنبال این بود که نوزادان پسر را بکشد، قرآن می فرماید: " ما به مادر موسی وحی کردیم که به بچّه ات شیر بده، هروقت از جان او ترسیدی، او را به رود نیل بینداز. کسی که دشمن ما و دشمن شماست، او را می گیرد و بالاخره او را به تو به سلامت باز می گردانیم."   

اکثر محدثان و مورخان شیعه، تولد پیامبر(ص) را روز جمعه هفدهم ربیع الاول سال عام الفیل، پس از طلوع فجر و قبل از طلوع آفتاب، از دامان پاک آمنه بنت وهب(س) می‌دانند. مقارن تولد آن حضرت، حوادث زیادی رخ داد که حاکی از فوق‌العادگی این تولد است و هر کدام از این اتفاق‌ها، پیامهای رمزگونه‌ای در عالم باطن و معنا دارد. برخی از این معجزات اینچنین بوده است: ابلیس از ورود به آسمان های هفتگانه محروم شد، ایوان کسری شکست و چهارده کنگره‌‌‌ی آن فرو ریخت، آب دریاچه‌ی ساوه خشک شد، آتشکده فارس پس از هزار سال خاموش شد و.....  

یکی از ابعاد نگرش موحدّانه ی سالکان، توحید در ربوبیّت است. در قرآن بیشترین اسمی که خداوند با آن یاد شده، «ربّ» است. غایت تربیت انسان رسیدن او به تمامیّت هستی خود، یعنی همان روح خدایی و نیل به مقام عنداللّهی و قرب و لقاء و وصال الهی است. خداوند ربوبیّت خویش را در مورد انسان، در این جهت اعمال می کند. ربوبیت خداوند در مورد انسان به گونه های مختلفی اعمال می شود و جلوه های گوناگونی دارد...

  هجرت پیامبر- صلی الله علیه و آله- در شب اول ربیع الاولِ سال اول هجری از مکه آغاز شد. این همان شبی است که حضرت علی (ع)، به توصیه ی پیامبر(ص) در بستر حضرت خوابیدند تا توطئه­ ی مشرکان که سوء قصد به جان پیغمبر(ص) بود؛ خنثی شود. به راستی این یکی از بزرگترین فضایل حضرت علی(ع) است که قرآن کریم نیز در سوره بقره آیه ی ۲۰۷، این فداکاری را ستوده است.  

رزق به دو بخش مادی  و معنوی تقسیم می شود. رزق معنوی از قبیل معارف، حالات و توفیق طاعات و عبادات است. ارزاق مادی همان امکاناتی است که در این عالم نصیب انسان می شود و توسط او مصرف می گردد. همچون غذایی که می خورد، آبی که می نوشد، جامه ای که می پوشد و  یا خانه ای که در آن زندگی می کند. بنابراین آنچه از امکانات دنیوی که متعلّق به شخص است، امّا او امکان نمی یابد از آنها استفاده یا آنها را مصرف کند، گرچه جزء دارایی او می باشند، رزق او شمرده نمی شوند. سالک در پرتو بصیرتی که به نور قرآن و تعالیم معصومین بدان نائل شده است، رزّاق و روزی دهنده ی خود را فقط خدا می داند و هیچ کس جز او را، خواه خود یا دیگران، در روزی خویش دخیل و مؤثّر نمی شمارد.   

سلام بر مزار بی چراغ و تربت بی زائرت، سلام بر سینه شعله ور، جگر سوخته، پیکر تیرباران شده ات، سلام ای امام غریب، ای کریم آل طه!
امام صادق (ع) در توصیف امام مجتبی (ع) به نقل از جد بزرگوارشان، سیّدالساجدین (ع) می فرمایـند: حسن بن علی (ع) عابدترین، زاهدترین و با فضیلت ترین مردم  زمان خود بود.
ایشان در طول حیات پربرکت خود ۲۵ بار و به روایتی ۲۰ بار، با پای پیاده حج به جا آورده اند ....