یکی از سؤالاتی که در بحث رجعت قابل بررسی است، مسأله ی امکان پذیر بودن آن است. آیا بازگشت به این جهان برای انسانی که از این دنیا رفته است، وجود دارد؟ مسأله ی امکان پذیر بودن رجعت، از منظرهای مختلفی قابل بررسی است.ابتدا می توان از چشم انداز عقل به این مسأله نگاه کرد. بر اساس سخن حکیمان، بهترین علت برای وقوع یک امر، واقع شدن آن است. اگر چیزی یک بار رخ داده است، مسلماَ امکان رخداد دوباره ی آن وجود دارد.   

لینکهای مرتبط :

مومن بایابکم، مصدّق برجعتکم - رجعت (۱)

ظهور، رجعت‌، قیامت، شبا هت‌ها و تفاوت‌ها - رجعت (۲)

ویژگی‌های رجعت- رجعت (۳) 

تاجری همراه با غلامش برای سفر تجاری به کشتی سوار شدند. وقتی کشتی به وسط دریا رسید و در اثر موج دریا به تکان خوردن افتاد؛ غلامِ دریاندیده شیون و بی‌قراری کرد و هر چه به او گفتند کشتی امن است و جای ترس و نگرانی نیست، اثر نکرد. حکیمی که در کشتی بود به بازرگان گفت: اجازه بده تا او را آرام کنم. تاجر هم موافقت کرد. حکیم دستور داد دست و پای غلام را بگیرند و او را به دریا بیندازند.   

روز یازدهم  شعبان المعظم ، روز میلاد حضرت علی اکبر، فرزند رشید اباعبدالله علیهما السلام است. سالروز تولد این بزرگوار، به قولی در سال ۳۳ هجری قمری واقع شده است. این چهره ی عظیم و شخصیت فوق العاده، دارای چنان مقام و جایگاه با عظمتی است که در جمع معصومین قرار گرفته؛ به طوریکه  در زیارتنامه ایشان اشاره شده: خدا تو را از اهل بیتی قرار داده که شائبه ی هر گونه آلودگی و پلیدی را از آنها نفی کرده و معصوم قرارشان داده است.    

اعتکاف در لغت به معنای اقامت کردن و ماندن در جایی و ملازم بودن با چیزی است. ولی دردین مبین اسلام، اقامت در مکانی مقدس به منظور تقرب جستن به خدای متعال است. اصل اعتکاف به لحاظ مکانی، در یکی ازمساجد چهارگانه ی، مسجدالحرام، مسجدالنبی، مسجد کوفه و مسجد بصره جایز است؛ البته گروهی از فقها، اعتکاف در مساجد جامع شهر را به قصد رجا، جایز شمرده اند. به لحاظ زمانی هم بهترین ایام برای اعتکاف، دهه ی آخر ماه مبارک رمضان است. 

شفاعت از ماده ی شفع به معنای " جفت شده با چیزی" است که در برابر کلمه ی وتر به معنای " طاق و تک" قرار دارد. شفاعت در اصطلاح، جفت شدن یا به تعبیری وصل شدن بنده با ولی خداست. چیزی که این دو را به هم وصل می کند، محبّت و ولایت است. یکی از شاخه های شفاعت، شفاعت مغفرت است؛ به این معنا که فرد گناهکار از کرده و معصیت خویش تائب بوده و از پروردگار طلب بخشش می کند؛ علاوه بر پشیمانی و توبه ی او، یک بنده صالح خدا هم در حقّ او دعا نموده و از حضرت حق می خواهد توبه ی شخص پذیرفته و گناهش بخشیده شود.

مراحل سیر و حرکت انسان به سوی حضرت حق و به کمال رسیدن او چگونه است؟ به عبارت دیگر، چگونه می شود به سوی حق تعالی رفت؟ سیر الی الله از دو طریق انجام می شود. اولین راه، سیر عقلی است. محصول سیر عقلی، شناخت عقلی حقایق است. این سیر، انسان را به سوی معرفت الهی سوق داده و حجاب های جهل و تردید را از پیش دیدگان عقل او کنار می زند.  

یکی از وظایف انبیاء، دریافت وحی از خدا و ابلاغ آن به مردم است. پیامبران که واسطه رساندن وحی به مردم هستند؛ باید آن را معصومانه و بدون خطا و تغییر به مردم برسانند، زیرا در غیر این صورت و با بروز هرگونه خطا، اعتماد مردم خدشه دار شده و نقض غرض می‌گردد. لذا هدف از بعثت انبیاء یکی از مهمترین دلایل ضرورت عصمت در آنهاست  

لینک های مرتبط : 

     مقدمه ای بر صفات انبیاء (عصمت ۱)     

عصمت انبیاء ۲))  

عصمت انبیاء (۳) 

تناسخ در لغت، از ماده نسخ به معنای انتقال، یا زایل کردن چیزی به وسیله چیزی  دیگر است که جایگزین آن می‌شود. ولی در اصطلاح به انتقال روح، از بدنی به بدن دیگرگفته می‌شود. با گذشت اعصار و به تدریج، نظریه‌ی تناسخ توجه بسیاری از مردم را به خود جلب کرد و حتی کسانی به عنوان یک عقیده‌ی مذهبی به آن دل بستند. اسلام، بازگشت ارواح به دنیا در قالب یک شخص دیگر، یک موجود جاندار، نباتات و... برای رسیدن به تکامل را صریحاً رد می‌کند. از نظر آیات و روایات روح انسان پس مرگ، از بدن جدا شده و در عالم برزخ دارای حیات برزخی می‌شود و در روز قیامت که به فرمان الهی همه‌ی انسان‌ها زنده می‌شوند؛ این روح مجدداً به بدن برمی‌گردد و انسان برای رسیدگی به اعمالش با همین بدن وارد محشر می‌گردد. دلایل عقلی نیز دال بر بطلان نظریه‌ی تناسخ دارد، زیرا چیزی که به فعلیت رسیده نمی‌تواند مجدداً به حالت بالقوه درآید...   

آفرینش، تجلّی ذات حضرت حق است. مراتب این تجلّیات قوس نزول نامیده می شود. به تعبیر دیگر ما سوی الله و آفرینش، نتیجه و میوه ی قوس نزول است. ذات حضرت حق قابل دسترسی و شناخت نیست و غیب مطلق است. تعیّن اوّل حق که نظر به غیب ذات، مقام احدیّت نامیده می شود، خلافت و قائم مقامی ذات را در تجلّیات عهده دار است.   

الزام به مراعات حدودی در پوشش از سوی حکومت اسلامی برای بانوان، از دو‌منظر قابل بررسی است. نخست اینکه آیا حاکم اسلامی حق چنین الزامی دارد؟ دوم اینکه آیا چنین الزاماتی در سایر کشورها هم وجود دارد؟
عنایت به وجود سه رده‌ی احکام، یعنی «احکام اوّلیّه»، « احکام ثانوّیّه» و « احکام حکومتی» در جامعه و کارکردهای متفاوت آنها، وجوب تبعیت از این احکام را مشخّص می‌سازد.
نکته قابل تأمل اینکه الزامات نباید به اجبار تعبیر شود و آن‌را مختصِّ یک قشرِ خاصی از جامعه دانست؛ بلکه این الزامات برای عموم جامعه است و تخلّف از این قوانین و مقرّرات، باید جرم‌انگاری شده و مجازات متناسب با آن جرم، برایش تعیین شود.
در این میان نقش افراد جامعه در تعامل محبّت‌آمیز با دیگران و نقش سازنده و مؤثر وسایل ارتباط جمعی، در تبیین منطق حجاب، بسیار حائز اهمّیّت است.