ختم سخن

در پایان مجدّداً یادآوری و تأکید می‌کنیم که وظیفه‌ی شیعه‌ی امام حسین علیه‌السّلام به ابراز عاطفه و اشک ریختن و بر سر و سینه زدن محدود نمی‌شود. در عین ارزشمندی و گرانبها بودن محبّت و ابراز عواطف در مصائب آن حضرت، شیعه‌ی امام حسین علیه‌السّلام باید در زندگی به امام خویش اقتدا کند و از شخصیّت و شیوه‌ی عمل آن حضرت الگو بگیرد و با شناخت هر چه بهتر و بیشتر آموزه‌های نهضت عاشورا، تلاش کند در کربلای زمین و عاشورای زمان خویش، در سر حدّ توان، حسینی باشد و رفتار کند.
روح عارفانه‌ی عاشورا در کالبد اصلاح‌طلبانه و ظلم و فسادستیز کربلا، پیرو واقعی امام حسین علیه‌السّلام می‌سازد.
امید که به یاری خدا و با عنایات اباعبدالله علیه‌السّلام، دوستان و دلدادگان آن حضرت، وجود و زندگی خویش را عرصه‌ی چنین روح و کالبدی قرار دهند.