با عنایت به نقش بنیادین بینش فرد در شکل‌گیری روحیّات و احساسها و نهایتاً رفتارهای او، برای تحلیل و نیز اصلاح و تغییر رفتارهای فرد، باید از بینش او آغاز کرد. از سوی دیگر کنترل و هدایت رفتارهای فرد، می‌تواند زمینة پدید آمدن ملکات فاضلة اخلاقی را فراهم سازد. بنابراین در اصلاح رفتار، ضمن مصروف
داشتن اهتمام اصلی به اصلاح بینش، نباید از کنترلهای ظاهری بر عملکردها نیز غافل شد. در نتیجه، چه در مقام خودسازی و چه اصلاح دیگران، می‌بایست در هر دو زمینة تکمیل و ارتقای بینش، و کنترل و تصحیح رفتار اقدام نمود.