نکات فوق ضرورت تحقیق و تتبّع به منظور کشف و تدوین تئوریها و روشهای مدیریّتی را که بر جهان‌بینی و انسان‌شناسی و ارزشهای الهیِ اسلامی استوار باشد معلوم می‌دارد و لزوم پژوهش و تحقیق در مورد سازمانهایِ جامعة خودمان را آشکار می‌سازد. بِیَقین، نتایج تحقیقات مزبور رساترین تفسیرها از مسائل مدیریّت و سازمان جامعة ما و بهترین الگوها و روشها را برای کامیابی و موفّقیّت همه جانبة مدیران و سازمانها در کشور اسلامی‌مان در برخواهد داشت.

نکتة مهمّی که در اینجا لازم به ذکر به نظر می‌رسد این است که دیدگاه‌ها، الگوها و رهنمودهای مدیریّتی اسلام، برخلاف مکاتب و الگوهای مدیریّتی که حاصل تحقیقات دانشمندان در جوامع انسانی و محیط‌های سازمانی گوناگون است، به جامعه و فرهنگ معیّنی اختصاص ندارد و در کلّیّة جوامع و سازمانها به طور یکسان مصداق و کاربرد دارد. این ویژگی ممتاز، از فطری بودن اسلام ناشی شده است. زیرا همة انسانها در تمامی اعصار و قرون و کلّیّة جوامع و ملل، در
ویژگیهای فطری، یکسان و مشترکند؛ لذا مکتبی که براساس فطرت بنا شود توصیف و تجویزهایش محدود به جامعه‌ای خاص در مقطع زمانی معیّن نخواهد بود و تغییر فرهنگ حاکم بر جامعه، منجر به ناکاراییِ دستورالعمل‌های آن نخواهد شد. ویژگیِ فطری بودن مختصِّ ادیانِ الهی است؛ زیرا راز و رمزهای فطرت بشری و ریزه‌کاریهایِ فراوان آن، چه در رابطه با مختصّات شناختیِ فطرت، چه ویژگیهای گرایشی آن و چه ظرفیّتها و قابلیّتهای نهفته در فطرتِ انسانی، جز بر آفرینندة انسان مکشوف نیست و همین اصل است که ضرورت بعثت انبیای الهی و نیاز بشر به مکاتب آسمانی را ایجاب می‌کند. اسلام که هدایت و راهبری تمامی انسانها را در کلّیّة جوامع از طلیعة بعثت تا آستانة قیامت در جهت نائل ساختنِ آنها به سعادت و کمال عهده‌دار است، جهان‌شمولی و تاریخ‌شمولی خود را از استوار بودنِ تعالیم و دستوراتش بر فطرت انسانی واجد شده است. تصریحات مکرّری بر این حقیقت در قرآن کریم وجود دارد. در نتیجه همان‌طور که گفته شد آنچه اسلام در عرصة مدیریّت مطرح ساخته است، برخلاف مکاتب و الگوهای مدیریّتی بشری، در همة زمانها و جوامع صادق بوده و کارساز است.