اجابت دعای فردی که در طلب خواسته‌ای در تب و تاب افتاده و ملتهب شده است، چیزی نیست جز آنچه او را به آرامش می‌رساند و تب و تاب و التهابش را فرو می‌نشاند. این به آرامش رسیدن، به دو صورت امکانپذیر است. یکی دستیابی شخص به خواسته‌هایش، دیگری از بین رفتن شوق و خواست شخص به آنچه او را در تب و تاب افکنده و آرام و قرار را از او ربوده است. بنابراین اجابت به دو صورت قابل تصوّر است. یکی اینکه خداوند خواستة شخص را بدهد و دیگری اینکه خواستن را از شخص بگیرد.

بسیاری از آنچه روزگاری با همة وجود می‌خواستیم و آرام و قرار را از ما سلب کرده بود، اکنون دیگر طالب آن نیستیم و بی آنکه به آن برسیم آرام و قرار گرفته‌ایم. آنچه سبب این از بین رفتن خواست و بازیافتن آرام و قرار شده است، یا رشد درک و فهممان و در جاذبة خواست‌های بزرگتر واقع شدن و از جاذبة آن خواسته کوچک رها گشتن ما، و یا کنار رفتن پرده از روی زشتی‌ها و زیان‌های پنهان آن خواسته و در نتیجه، رنگ باختن جذّابیّت آن برای ما است.