زائر با شهادت دادن به ایمان و التزام به ولایت آن بزرگواران، گویا به اهل‌بیت علیهم السّلام تلویحاً عرضه می‌دارد: من خود مقرّم به این که اخلاق و رفتارم نشان نمی‌دهد پیرو و دوست شما باشم و عملکردها و حالاتم سنخیّتی با راه و روش شیعیان و محبّان راستین شما ندارد، امّا دوستی شما را در دل داشته و به لزوم فرمانبرداری از شما باور دارم و حال که اخلاق و رفتار و گفتار و حالاتم از این محبّت و ارادت قلبی من حکایت ندارد، برای اینکه از صف دوستداران و ارادتمندان شما باز نمانم، لااقل با زبان شهادت می‌دهم که به منزلت والای شما باور دارم و به شما عشق می‌ورزم و از شمار پیروان شمایم.