زائر با رعایت نکات فوق در آستانة ورود به حرم، بر زمین می‌نشیند و سر فرود می‌آورد و بر عتبه و درگاه بوسه می‌زند و سر به سجدة شکر می‌گذارد و از این توفیق عظیم که شامل حالش شده، از خداوند تشکّر و سپاسگزاری می‌کند. آن گاه به درون حرم گام می‌گذارد.

جز زائران بیدار دلی که هنگام ورود به حرم، دیدة دلشان به رؤیت جمال مزور روشن می‌گردد، دیگر زائران نیز خوب است صورت مزور را در خیال خود مجسّم ساخته و با این احساس، به محضر آن بزرگواران وارد شوند.