مستحبّ است زائر فاصلة بین اقامتگاه خود با حرم را با گام‌های کوتاه و با توجّه کامل طی کند. توجّه به اینکه به سوی چه کسی گام بر می‌دارد و چه سعادتی نصیبش گشته است و چه کاستی‌هایی دارد که او را فاقد شایستگی حضور در چنان محضر عظیمی نموده است و به این که اهل‌بیت علیهم السّلام چه کریم و بزرگوارند که حتّی به فردی ناشایسته چون او، اذن دیدار داده‌اند و توفیق زیارت نصیبش ساخته‌اند. زائر باید به شدّت مراقب باشد که در طول مسیر دچار غفلت نشود و جلوه‌های دنیوی، توجّه او را به خود جلب ننموده، وی را به خود مشغول نسازند. چه ناپسند است شخصی که چنان توفیق عظیمی شامل حالش شده و آن فرمانروایان عالَم وجود و حاکمان غیب و شهود، وی را اذن دیدار داده‌اند، در طول مسیر، سرگرم متاع‌های دنیوی شود و به قیمت پرسیدن و چانه‌زدن و خریدن کالاهایی که فروشندگان عرضه نموده‌اند مشغول گردد. شگفتا که شیطان چگونه با تدارک بازارهایی که در حریم اماکن متبرّکه برپا می‌شود، به تاراج حال و توجّه زائران می‌پردازد. البتّه دام‌ها و تیرهای شیطان، بر زائران دل آگاه و عاشق مؤثّر و کارگر نیست.

دل از اغیار خالی کن چو قصد کوی او داری  نظر بر غیر مگشا چون هوای روی او داری

این نکته نیز رقیقة این حقیقت است که در مسیر زندگی انسان که مقصد آن لقاء و دیدار خداست، شیطان بازار مکّاره‌ای از متاع‌های دنیوی برپا کرده تا راهیان زیارت حضرت حقّ را با مشغول ساختن به داد و ستد این متاع قلیل، از توجّه و هوشیاری بازداشته و به غفلت دچار سازد. امّا این دام‌های گسترده و تیرهای فراوان شیطان،[۱۰۳] بر زائران دل آگاه حضرت معبود کارگر نبوده[۱۰۴] و قادر نیست آنها را از توجّه به مقصد و مقصود خویش بازدارد.

چنانکه قرآن کریم فرمود: رِجالٌ لا تُلهیهِم تِجاَرَةٌ وَ لا بَیعٌ عَن ذِکرِ اللهِ: رادمردانی که هیچ داد و ستدی آنها را از یاد خدا غافل نمی‌سازد.[۱۰۵]