زیارت مجالست با پیامبر و امام است. مجالست از مؤثّرترین عوامل شکل‌گیری شخصیّت انسان است. انسان‌ها غالباً همرنگ مجالسان و معاشرانشان می‌باشند. تأکیدهای فراوانی که در آیات و احادیث نسبت به همراهی و همنشینی با نیکان شده، ناظر بر همین امر است. چنانکه پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: قارِن اَهلَ الخَیرِ تَکُن مِنهُم: با اهل نیکی همراه و همنشین باش تا تو نیز یکی از آنان باشی.[۷۹] و در حدیث دیگری فرمود: همنشینی و معاشرت با نیکان، همچون مراوده با عطر فروش است که اگر او از عطر خویش به شخص ندهد، لااقلّ بوی خوش عطر مغازه‌اش بر پیکر و لباس شخص می‌نشیند و در نتیجه تا مدّتی بعد از جدا شدن از او نیز، بوی خوش عطر از وجود شخص استشمام می‌گردد.[۸۰] همان گونه که قطعه‌ای آهن با مدّتی مجاورت آهنربا، خاصیّت آهنربایی پیدا می‌کند، پاره‌ای فلز با زمانی مجاورت با آتش، آتشگون می‌شود و حرارت و نور از خود ساطع می‌کند، و مشتی گِل در مجاورت با گُل، بوی خوش گُل را به خود می‌گیرد و چون گُل خوشبو می‌شود، انسان نیز با مجاورت و مجالست با نیکان، به رنگ آنان در می‌آید و صفات و کمالات آنان در وی پدیدار می‌گردد.

زائر با حضور در محضر و زانو زدن در پیشگاه پیامبر و امام، به اقتضای آنچه بیان شد، از کمالات ایشان اثر می‌پذیرد و ظاهر و باطن، گفتار و رفتار، اخلاق و روحیّات، و افکار و عقایدش به رنگ پیامبر و امام در می‌آید. این یکی از آثار مهمّ زیارت اهل‌بیت علیهم السّلام است.

یک دو ساعت در حضور اولیا                                     بهتر از صد سال طاعت بی ریا