دومین عامل، نقش ویرانگر و تخریبی رسانه‌ها، سینما، تئاتر و خصوصاً تلویزیون، در نابود کردن فرهنگ حجاب و دادن الگوی بی‌حجابی و خودآرایی و خودنمایی به جامعه است. من متّهم ردیف اوّل را در این زمینه، تلویزیون می‌دانم. تعارف ندارد. دختربچّه‌‌ی سه، چهار ساله پای تلویزیون می‌نشیند، برنامه‌‌ی کودک نگاه می‌کند. در این برنامه‌‌ دختربچّه‌هایی را به عنوان تماشاچی یا مسابقه‌دهنده شرکت می‌دهند. بسیاری از این دختربچّه‌ها، روسری به سر ندارند، لباس‌های آنچنانی به تن دارند، می‌گویند بچّه است، به دختربچّه‌‌ی پنج، شش ساله که حجاب واجب نیست، طبیعی است که این‌طور باشد. فکر کنید دختربچّه‌ای که در خانه پای تلویزیون نشسته و این مدل‌ها و الگوها را می‌بیند، چگونه تأثیر می‌پذیرد؟ این برنامه تمام می‌شود. کارتون شروع می‌شود. چون کارتون‌ها اغلب تولید کشورهای غربی است؛ در آن‌ها، نه تنها دختربچّه‌ها، بلکه زن‌های بزرگ، بدون حجاب، زینت کرده، زیبا و دوست‌داشتنی ظاهر می‌شوند. این دختر بچّه هم این صحنه‌ها را تماشا می‌کند. تلویزیون به این دختربچّه‌ها از همان سنین طفولیّت الگو می‌دهد. نشان می‌دهد اگر می‌خواهی خوشگل و دوست‌داشتنی باشی، لازمه‌اش بی‌حجابی است، و اینکه خودت را آرایش کنی. سریال‌های خارجی و فیلم‌های سینمایی را دیده‌اید که چگونه است. این فیلم‌ها تولید کشورهای غربی است. حجاب در آنها معنا ندارد. فیلم‌های شرقی را هم دیده‌اید، مثلاً از سوریّه فیلم می‌خرند و نمایش می‌دهند که صد برابر بدتر از فیلم‌های کشورهای غربی است. این فیلم‌ها الگوی بدحجابی می‌دهد. روح حجاب و عفاف را در جامعه ویران می‌کند.

حتّی سریال‌های تولید داخل، به این سریال‌های تلویزیونی دقّت کنید. نمی‌خواهم بگویم صددرصد، ولی غالباً در این سریال‌ها به این صورت است که اشخاص پولدار و تحصیل کرده و زن‌هایی که از خانواده‌های متشخّص و تحصیل کرده‌ی امروزی هستند، غالباً کم‌حجاب یا بدحجابند. از آن طرف، کلفت‌ها و زن‌های فقیر و دهاتی و بی‌سواد و حتّی زنان مجرم، باحجاب و چادری‌اند. این کار حساب‌شده‌ای برای ویران کردن حجاب است. زن دهاتی را می‌خواهد نشان دهد، چادری است. شهری را می‌خواهد نشان بدهد، چادر ندارد و لباس تنگ به تن دارد. روسری‌اش تا کجا بالاست و آرایش آنچنانی دارد. مجریان و گویندگان زن برنامه‌های تلویزیونی غالباً خانم‌های بی چادر و بعضاً بدحجاب و بزک کرده و آرایش کرده‌اند. این‌ها الگوی مخرّب حجاب‌اند.

کارشناسان اجتماعی علّت پاشیده شدن خانواده‌ها را مطالعه کرده‌اند. در بحث حکمت‌های حجاب به عوامل متعّددی اشاره کردیم. از جمله پی برده‌اند که یکی از عللی که سبب می‌شود مردها نسبت به همسرشان دلسرد می‌شوند و نهایتاً پای طلاق به میان می‌آید، این است که زنی که مرد اختیار کرده است بهره‌‌ی معیّنی از زیبایی دارد. امّا چون در سینما و تلویزیون، وقتی می‌خواهند فیلم یا سریال بسازند، سعی می‌کنند زیباترین هنرپیشه‌ی زن را انتخاب کنند، وقتی این مرد پای تلویزیون می‌نشیند یا به سینما می‌رود، هزار جور زن زیبا و جذّاب را می‌بیند و لذا کم‌کم نسبت به زن خودش بی‌علاقه و دلسرد می‌شود. در این زمینه مطالعاتی در دادگاه‌های خانواده شده است. در جامعه‌شناسی خانواده هم رسیده‌اند به اینکه یکی از عوامل دلسرد شدن مردها نسبت به همسرانشان، همین فیلم‌هاست.