حجاب، باعث تحکیم پیوند خانوادگی و استحکام خانواده‌هاست. مردی که بیرون از خانه دائماً در معرض جلوه‌های زن‌هایی جز همسر خود است و با تحریک‌های جنسی گوناگون مواجه می‌شود، کم‌کم از همسر خود دلسرد می‌گردد و در نتیجه، محیط خانواده انسجام خود را از دست ‌می‌دهد و سست و چه بسا متلاشی می‌شود، چرا که همسر او حدّ معینّی از زیبایی دارد و همه‌ی جذابیّت‌ها و زیبایی‌های ظاهری زنان خودآرا و جلوه‌فروشی را که در جامعه می‌بیند، ندارد. اگر بخواهیم بنیاد خانواده مستحکم باشد، باید مرد از معرض چنین جلوه‌هایی مصون بماند و برای این‌ منظور، زنان باید پوشیده و موقّر در جامعه ظاهر شوند. این به سود خود زن هم هست. چون زنی که در بیرون از خانه خودنمایی می‌کند، چه بسا خود نیز شوهری دارد. به زنی که خود را بزک می‌کند و در جامعه حاضر می‌شود باید گفت چه بسا زن دیگری نیز این‌گونه خود را بیاراید و در برابر شوهرت ظاهر شود و دل شوهر تو را برُباید و کم کم محیط خانواده‌ات سرد و متلاشی شود. آیا این به سود توست؟ همین بلایی که تو داری سر دیگران می‌آوری، دیگران هم می‌توانند سر تو بیاورند.

پس اگر بخواهیم بنیاد خانواده محکم و محیط خانه گرم و صمیمی باشد و دلبستگی مرد به زنش کم نشود و توجّه بیشتری به همسرش داشته باشد، باید زن‌ها وقتی به جامعه می‌آیند، پوشش و وقار کافی داشته باشند.

حجاب این امکان را فراهم می‌کند که مرد از یک سو توجّه بیشتری به خانواده‌اش داشته باشد و از سوی دیگر فراغت خاطر بیشتری برای اندیشیدن درباره‌ی خدا و حقایق معنوی و متعالی پیدا کند. پس، از این جهت هم می‌توان حجاب را یک امر ضروری و منطقی تلقّی کرد.