صدوق از پیامبر ۶ و ائمّه : روایت کرده است که به رمی جمرات دستور داده شده است، بدین خاطر که ابلیس لعین در محلّ جمرات بر ابراهیم پدیدار شد، سپس ابراهیم ۷ او را سنگسار کرد، پس بدان خاطر این کار سنّت شد.[۱] صدوق گفته است که امام ۷ فرمود: اَلحاجُّ اِذا رَمَی الجِمارَ خَرَجَ مِن ذُنُوبِهِ: حاجّ وقتی جمرات را رمی می‌کند، از گناهانش بیرون می‌رود.[۲] و کلینی از امام صادق ۷ روایت کرده است که گفت: گفتم موقعی که رمی می‌کنم چه بگویم؛ فرمود: کَبِّر مَعَ کُلِّ حُصاةٍ: با هر سنگ‌ریزه تکبیر بگو.[۳]

مهم‌ترین چیزی که در این نُسُک عالی برای انسان آشکار می‌شود، رمی دسته جمعی به سمبل‌های شیطان، یکی پس از دیگری است؛ که بیان محسوسی از ضرورت نفی شر از زمین بعد از پیروی از راه خیر و طواف در گرد سمبل خیر (کعبه) می‌باشد.

زیبایی کار در این است که وقتی فرد مسلمان گرد مرکز واحدی طواف می‌کند و سمبل‌های سه‌گانة شر را رمی می‌نماید، در می‌یابد که راه خدا یکی است، در حالی که راه‌های شیطان متعدّد است.

بو‌سیلۀ استحباب تکبیر گفتن در هر رمی، لفظ شرکت می‌کند تا پیمان انسان با خدای تعالی را، بر این که شر و شیطان را رمی نماید و پیروی نکند و بر عقیده‌اش به این که الله آفرینندۀ همه‌چیز و بالاتر از هر نیرویی است باقی بماند، در احساسش مورد تأکید قرار دهد.