۞     در روایت است که: کُن فِی النَّاسِ وَ لا تَکُن مَعَهُم: در بین مردم باش، ولی همراه مردم نباش. یعنی با بدن با مردم معاشرت کن؛ امّا در قلب و درون جدا باش.

۞            جامعه و اجتماع، آتش است. کسی باید داخل آن شود که آتش خاموش‎کُن باشد.

۞     اگر پست و مقامی ‎را خداوند پیش بیاورد و شخص برای آن تقلاّیی نکرده باشد، بلکه مردم طالب باشند و او برای خیر رساندن و چیز دادن برود و نه برای چیز گرفتن و جمع کردن، اشکالی و آفتی ندارد؛ یعنی از دیگران تذلّل و خواست باشد و از او تجلّل و خیر رساندن. امّا اگر خود شخص برای به دست آوردن آن تذّلل نماید و برای چیز گرفتن برود، آفت و وزر و بال است.