۞            اِتَّقُوا مِن غَضَبِ الحَلیمِ: بترسید از غضب کردن فرد حلیم. خدا و اهل بیت علیهم السّلام حلیمند.

 لطف حقّ با تو مداراها کند                  چون که از حدّ بگذرد رسوا کند 

۞     برای راه یافتن به خوبان خدا ادب لازم است. انذار برای ایجاد ادب در فرد مقابل است، ولی دوست اهل بیت علیهم السّلام به انذار احتیاج ندارد، خود محبّت در او ایجاد ادب می‎کند.

۞     همه‎ی آیات عذاب و قهر خدا مال این است که مردم از دنیا راه بیفتند و حرکت و رشد کنند؛ امّا وقتی راه افتادند، باید راه را برای آنها باز کرد و از رحمت و زیبایی حق گفت و به آنها امید داد.

۞     بعضی گفته‎اند عذاب از ماده‌ی عذب به معنای گواراست؛ امّا این درست نیست. آتش و عذاب و شکنجه حق است؛ امّا همه‎ی اینها برای پاک شدن و رشد کردن است: کُلَّما نَضِجَت جُلُودُهُم بَدَّلناهُم جُلُوداً غَیرَها لِیَذُوقُوا العَذابَ: هر وقت پوست‎های آنها سوخت و بی‎‎حسّ شد، پوست‎های دیگری به جای آن برای آنها می‎رویانیم تا عذاب را بچشند. برای اینکه درد بکشند و یک آخ بیشتری بگویند و خدا را قبول کرده، تسلیم او شوند تا به بالای جهنّم بیایند، آن‎وقت آنها را می‎گیرند و به بهشت می‎برند.

۞     همان‎طور که پدر و مادر به بچّه‌‌شان می‎گویند اگر این غذای لذیذ و مفید را نخوری، می‎گویم لولو بیاید و تو را بخورد، خدا و اولیا هم می‎گویند اگر نماز نخوانی، چوب می‎خوری و عذاب می‎شوی.