۞     علی علیه السّلام فرمود: اَلفَقیهُ کُلُّ الفَقیهِ مَن لَم ‌‌یُقَنِّطِ النَّاسَ مِن رَحمَةِ اللهِ وَ لَم ‌‌یُؤیِسهُم مِن رَوحِ اللهِ وَ لَم ‌‌یُؤمِنهُم مِن مَکرِ اللهِ: فقیه کامل کسی است که مردم را از رحمت الهی ناامید و از لطف الهی مأیوس و از مکر الهی آسوده خاطر نسازد.

۞            فقه مشکل‎گشاست، نه مشکل‎زا ! فقیه کسی است که مردم را به رحمت الهی امیدوار کند، نه اینکه آنها را مأیوس سازد.

۞     در حدیث قدسی است که خداوند می‎فرماید: کسانی که به من پشت کرده‎اند، اگر می‎دانستند من چه مقدار به آنها اشتیاق دارم، از شوق جان می‎دادند. (لَو عَلِمَ المُدبِرُونَ عَنّی کَیفَ اشتِیاقی بِهِم لَماتُوا شَوقاً.) کسانی که به خدا پشت کرده‎اند، ظاهرشان از روی جهل به خدا پشت کرده، ولی عمق باطنشان روکننده‌ی به خداست. راه موت و بازگشت به خدا این است که بیابیم خدا با ما آشتی است و مشتاق ماست.

۞     نَبِّیء عِبادی اَنّی اَنَا الغَفُورُ الرَّحیمُ: به بندگانم خبر بده که همانا من بخشنده و مهربانم. چقدر شیرین است و از آن شیرین‎تر اینکه می‎گوید اگر توی بغلم نیایی، عذابت می‎کنم. وَ اَنَّ عَذابى هُوَ العَذابُ الاَلیمُ: هرآینه عذاب من همان عذاب دردناک است. این عبارت بیشتر از عبارت اوّل حاکی از این حقیقت است که خدا بنده‎اش را دوست دارد. مثل مادری که به بچّه‎اش می‎گوید اگر این غذای گوارا و لذیذ را نخوری، کتکت می‎زنم.

۞            در تهدیدهای الهی بیشتر از بشارت‎ها محبّت وجود دارد.

۞     انسان وقتی نوه‎دار شد، بیش از فرزند خودش حواسش به نوه‎اش است و بیشتر نوه را نگاه می‎کند و ناز و نوازش می‎نماید. علّت آن هم این است که نوه دورتر از فرزند است. بشارت می‎دهم که خدا هم بنده‎ای را که از او دور می‎شود، بیشتر مواظبت می‎کند و مورد توجّه قرار می‎دهد.

۞            اگر با قرآن انس پیدا کنی، آیات عذاب را هم شیرین خواهی یافت.

۞     یک اعرابی در حال اضطراب و پریشانی در مسجد پیامبر به خدمت آن حضرت صلّی الله علیه و آله و سلّم رسید و از ایشان پرسید در قیامت کار خلق به دست کیست؟ حضرت صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: بِیَدِ الکَریمِ: به دست خدای کریم. اعرابی که از شنیدن این سخن غرق بهجت و سرور شده بود، سه بشکن زد و در حالی که مشکلش حلّ و نگرانی‌اش برطرف شده بود، از مسجد خارج شد. سه بشکن یکی مال افعال، یکی مال صفات و دیگری مال ذات بود. یا یکی مال دنیا، دیگری مال برزخ و سومی ‎مال قیامت بود. حضرت صلّی الله علیه و آله و سلّم به اصحاب فرمودند:  او جاهل به مسجد داخل و فقیه از مسجد خارج شد .