۞            تو کاسبی خودت را بکن، به بحث جبر و اختیار کاری نداشته باش.

۞     خداوند فرمود: فَاسئَلُوا اَهلَ الذِّکرِ اِن کُنتُم لا تَعلَمُونَ: از اهل ذکر بپرسید اگر نمی‎دانید. اوّلاً بررسی کن و مطمئن شو که نمی‎دانی. چه بسا در همین بررسی پی ببری که پاسخ همه‎ی سؤال‎هایت در درون خودت وجود دارد. امّا اگر دیدی نمی‎دانی، برای دانستن و فهمیدن، نه برای اظهار فضل خود یا اثبات جهل طرف مقابل یا برای زورآزمایی و جدال و مراء، سؤال کن. امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: سَل تَفَقُّهاً وَ لا تَسئَل تَعَنُّتاً: برای فهمیدن سؤال کن و برای فضل‎فروشی و جدال سؤال نکن. وقتی هم خواستی سؤال کنی، از اهل ذکر سؤال کن؛ از هر کسی سؤال نکن. اگر طرف مقابلت را اهل ذکر نمی‎دانی، از او سؤال نکن.

۞     هر وقت سؤالی به ذهنت خطور کرد، بلافاصله از من نپرس. خودت روی آن کار کن و پاسخش را در درون خودت پیدا کن. در غیر این صورت من را مأیوس می‎کنی؛ چون می‎بینم این همه سال که برای شما حرف زده‎ام، هیچ بهره‎ای نبرده‎اید و در نتیجه ممکن است رهایتان کنم و به عالَم دیگر بروم.

۞            برای اهل علم و علما بهترین راه برای رسیدن به خدا، باور کردن و حاشیه نزدن و جدال نکردن است.

۞            معمولاً در مباحثه‎های علمی، نَفس دخالت می‎کند و کار به جدل می‎کشد.

۞     لا جِدالَ فِی الحَجِّ: در حج، جدال و بحث کردن جا ندارد. اَلحَجُّ قَصدٌ: حج یعنی قصد کردن (به سوی خدا). یعنی هر کس قصد دیدار خدا کند، حاجی است. همه‎ی ما حاجی و قاصد کوی او هستیم و نباید در این راه جدال کنیم. کسی که قاصد به سوی خداست، حتّی بر سر مسائل مذهبی نباید به بحث و جدل با این و آن بپردازد، چه رسد به مسائل دنیوی. اُترُک المِراءَ وَ لَو کُنتَ مُحِقّاً: جدال و مراء را حتّی اگر حق با تو است، ترک کن.

۞     از جدال و بحث بپرهیز. هر جا دیدم دو نفر بحث و جدل کردند، از فردایش دیگر به هم سلام نکردند. مباحثه‎ها در حوزه‎های علمیه هم اغلب به همینجا می‎کشد و لذا سلام کردن به یک‌دیگر در بین آنها خیلی کم است. در مباحثه و جدل کم اتفّاق می‎افتد رفاقت باقی بماند. امروز با هم بحث می‎کنند و از فردا به هم سلام نمی‎کنند.