۞     مقصود از اینکه فرموده‎اند به هنگام طواف باید سمت چپ بدن به سمت کعبه باشد، این است که دلت رو به خدا باشد، چون قلب در طرف چپ بدن قرار دارد. مقصود این نبوده است که هنگام طواف دائماً خودت را در فشار قرار دهی که نکند ذرّه‎ای منحرف گردد. دلت رو به خدا باشد و در جهت درست، به طور طبیعی راه برو.

۞     در حج، وقوف در عرفات واجب است و تدارک هم ندارد. لذا اگر کسی در روز عرفه در فاصله‎ی ظهر تا غروب آفتاب، عرفات را درک نکند، حجّش قبول نیست. در حجّ باطنی که سیر به سوی خدا و لقاءالله است نیز کسی که به معرفت نرسد، سیرش باطل است. بعد از وقوف در مشعر، وقتی حاجی روز عید قربان وارد مِنیٰ شد و شیطان را رمی ‎کرد و گوسفند را به نشانه‎ی نفس خودش سر برید، که مستحب است اگر خودش هم ذبح بلد نیست، دستش را روی دست کسی بگذارد که ذبح می‎کند، به نیّت اینکه خودش دارد ذبح می‎کند، و بعد از اینکه سرش را به نشانه‎ی اینکه من عبد و بنده‎ی توأم تراشید، خدا سه شب او را در مِنیٰ مهمان می‎کند. اگر کسی این سه شب را در مسجدالحرام تا صبح احیا بگیرد و نخوابد، گرچه حجّش باطل نیست، ولی این تنها جریمه‎ی غیبت از مهمانی خداست و به پای فضیلت در مِنیٰ بودن نمی‎رسد.

۞     حاجی که در مراسم حج در روز عید قربان در مِنیٰ گوسفند می‎کشد و سر می‎تراشد، معنایش این است که خدایا نفسم را کشتم و ذلّت عبودیت تو را بر عزّت دنیا ترجیح دادم و به جان خریدم، چون ذلّت عبودیت تو از عزّت همه‎ی ماسوای تو بیشتر می‎ارزد. این کار یعنی خدایا من می‎خواهم تنها بنده‎ی تو باشم.

۞     آب زمزم را سه جرعه بنوش؛ یکی برای صحّت بدن (از بیماری)، یکی برای صحّت روح (از اخلاق زشت) و یکی هم برای علم و معرفت.