۞     وضویی بگیریم که همیشه در وضو باشیم و نمازی بخوانیم که انگار همیشه در نماز هستیم.  خوشا آنان که دائم در نمازند ؛ اَلَّذینَ هُم عَلی صَلاتِهِم دائِمُونَ.

۞     اسرار وضو این است؛ با شستن صورت که مربوط به خداست، وجه را از توجّه به غیر خدا شستن، با شستن دست راست، به اصحاب یمین رسیدگی کردن، با شستن دست چپ، خواسته‎های دنیوی اصحاب شمال را برای این‎ که مزاحم ما نشوند، سیر کردن، با مسح سر، به فرشتگان و با مسح پای راست، به حیوانات حلال‎گوشت و گیاهان و مواد معدنی قابل خوردن و با مسح پای چپ، به حیوانات حرام‎گوشت و گیاهان و موادّ طبیعی سمّی ‎رسیدگی کردن.

۞            در وقت وضو چنان وضو بگیر که گویا او در حال وضو دادن توست. در حال شستن صورت، وجه خود را از غیر او بشوی و کدورات توجّه به عالم کثرت و نگاه به گناهان و عیوب را از آن پاک کن تا مناسب رو کردن و نظر نمودن به او شوی. در حال شستن دست راست، تمام دست راستی‎ها و مؤمنین را شستشو بده و در حال شستن دست چپ، نظری هم به اهل دنیا و اشقیا و ظالمان بکن و آنها را نیز شستشو بده تا وضعیت دنیویشان خوب شود و مزاحم مؤمنین نشوند. با مسح سر، ملائکه و اهل آسمان را مورد لطف قرار بده و با مسح پاها حوائج حیوانات و موجودات زمینی را برآورده ساز. هر قدر سعی کنی وضوی تو خوب و با توجّه باشد، نماز تو هم با توجّه خواهد شد. برای حضور قلب داشتن در نماز، باید در وضو گرفتن دقّت کرد.

۞            اگر بخواهیم در نماز خیالات نداشته باشیم و مقبول باشد، باید در وضو گرفتن دقّت کنیم.

۞     وضو نور است و وضوی روی وضو، نُورٌ عَلی نُورٍ. زکات و خمس هم وضوی مال است که آن را پاک می‎کند. زکات بدن هم روزه است.

۞            تمامی ‎صفات رذیله را می‎توان با وضو شست و پاک کرد.

۞     هنگام وضو گرفتن، وقتی صورت را می‎شویی، مقداری از آبی را که از روی صورتت پایین می‎آید، به دهان فرو ببر و بخور. این آب درونت را پاک می‎کند و فطرتت را شفّاف می‎نماید.

۞     سعی کن نماز که می‎خوانی، دهانت از محبّت پر باشد و با هر جمله‎ای که می‎خوانی، مثل کسی که آب در دهان دارد، آن را قورت بدهی.

۞            توجّه به نماز، نماز است. اگر حضور قلب داری، در نمازی؛ و الاّ دل هر کجاست، همانجایی.

۞     نماز را آرام و با تأنّی بخوان، شاید یادت بیاید که داری با خدا صحبت می‎کنی و خدا دارد با تو صحبت می‎کند. در نماز خودت باش و نگذار حواست جای دیگر برود. اصلاً دقّت کن و ببین کیست که دارد نماز می‎خواند.

۞     مستحب است در آغاز نماز ابتدا سه تکبیر گفته شود و چهارمین تکبیر را شخص به قصد تکبیرةالاحرام بگوید. نمازگزار با هر تکبیر، یکی از نفس‎هایش را کنار می‎اندازد و با توجّه به چهار نفس انسان، بعد از تکبیر چهارم چیزی از او باقی نمی‎ماند و این خود خداست که از این پس نماز را می‎خواند و خود اوست که در نماز، حامد و مسبّح خود است و هم اوست که در نماز، خود را تعظیم و تکبیر و تحلیل می‎نماید.

همین طور مستحب است ابتدای نماز، شش تکبیر گفته شده و تکبیر هفتم به قصد تکبیرةالاحرام ادا ‎شود. اگر نمازگزار چنین کند، با این هفت تکبیر، از هفت پرده‎ی دل، یا هفت طبقه‎ی آسمان عبور کرده و به جایی می‎رسد که جز خدا احدی نیست.

۞     سجده از آثار جمال خدا و رکوع از آثار جلال خداست. وقتی جلال خدا آشکار شود، فرد به رکوع می‎رود و هنگامی ‎که جمال خدا ظاهر شود، فرد به سجده می‎افتد.

۞     در نماز، سجده‎ی اوّل موت از دنیاست، جلسه‎ی بین‌السّجدتین برزخ است، سجده‎ی دوم موت از برزخ است، سر که برداشتی، قیامت است؛ لذا در تشهّد، به لا اِلهَ‌‌ اِلاَّ الله شهادت می‎دهی. سجده‎ی اوّل شکر نعمت‎های دنیاست و سجده‎ی دوم شکر نعمت‎های آخرت است؛ مثل پیامبر و امامان.

۞            سلام‎های پایان نماز را خدا به پیامبرش، به خودش و به بندگان صالحش می‎کند.

۞     بعد از نماز دستت را به موضع سجده کشیده و آن را بر صورتت می‎کشی، بعد با دست چپ به طرف راست بدنت و با دست راست به طرف چپ بدنت می‎کشی. سمت چپ یعنی فاسق‎ها و فاجرها. با این کار به آنها می‎گویی من شما را هم دوست دارم و رزق آنها را ردیف می‎کنی که سرشان گرم باشد و مزاحم راه رفتنت نشوند. سمت راست هم که دوستان و رفقایت هستند، آنها را هم مورد لطف قرار می‎دهی. صورتت هم مال خداست. وقتی عملی انجام می‎دهی، کمی ‎تفکر کن که چه می‎کنی.

۞     بعد از نمازها با خدا صحبت کن. بگو خدایا تو غنی هستی و من فقیر، تو عزیز هستی و من ذلیل، تو مالک هستی و من مملوک و با خدا که صحبت کنی، نطقت باز می‎شود و با خلق هم خوب صحبت خواهی کرد.

۞     اگر دیدی نماز و عبادتت سیرت نمی‎کند، بعد از هر نماز بگو اَللّهُمَّ اهدِنى مِن عِندِکَ وَ اَفِض عَلَیَّ مِن فَضلِکَ وَ انشُر عَلَیَّ مِن رَحمَتِکَ وَ اَنزِل عَلَیَّ مِن بَرَکاتِکَ: خداوندا مرا از جانب خویش هدایت فرما و از فضل خویش بر من افاضه نما و از رحمت خود بر من بگستران و از برکات خویش بر من نازل فرما.

۞            چه موسیقی‎ای از آهنگ اذکار و الفاظ نماز بهتر و چه رقصی از حرکات نماز زیباتر؟

۞            در نماز گمشده‎ها پیدا می‎شوند. باید سعی کرد گمشده‎ی اصلی را در نماز پیدا کرد.

۞            مثال نماز و روزه در عالم مثال پیامبر و علی علیهما السّلام هستند؛ وَ لَهُ الاَمثالُ العُلیا وَ الکِبریاءُ وَ الآلاءُ.

۞            خوشا به حال آنان که در فروع دین اصول دین را ببینند؛ در نمازشان علی علیه السّلام را ببینند.

۞            سعی کنیم مسمّای نماز، یعنی اهل نماز باشیم.

۞     در اوّل نماز که قامت می‎بندی و می‎گویی اَللهُ ‌اَکبَر، اگر چشمت باز باشد و بتوانی حقیقت خود را ببینی، خواهی دید که قامتت قیامت است. سرت در قائمه‎ی عرش و انگشت‎های پایت در طبقه‎ی هفتم زمین است. خود را می‎بینی که مَلأَتَ اَرکانَ کُلِّ شَیءٍ: وجودت ارکان همه‎ی اشیاء را پر کرده است. ساده‎تر بگویم، می‎بینی که علی‎نما شده‎ای.

۞     نماز که می‎خوانی، خوب به صدای خودت گوش بده و دقّت کن. کم کم می‎بینی تو نیستی که عبارات نماز را می‎خوانی؛ یک نَفَس لطیف همراه نفَس توست و یک موجود شریف و مظلوم است که در درون تو دارد نماز را می‎خواند.

۞            همه‎ی ملأ اعلی و همه‎ی خوبان خدا عاشق نمازند. وقتی یک جوان در خلوت به نماز می‎ایستد، همه‎ی آنها به او توجّه می‎کنند.