۞            اوّل رفیق راه را پیدا کن، بعد حرکت کن. اَلرَّفیقُ ثُمَّ الطَّریقُ: اوّل رفیق، سپس طی طریق. خدا را هم رفیق حساب کن.

۞     از اوّل تا آخر کار هیچ‎گاه رفقای راه را رها مکن که اگر جدا شوی، خطرناک است و همنشین شیطان و خیالات خواهی شد. اگر هم خواستی وارد چاه طبیعت شوی، باز ارتباطت را با رفقا قطع نکن تا در مواقع ضروری کمکت کنند. من خود دیده‎ام افرادی که از رفقا بریده‎اند و تک افتاده‎اند، چه عاقبت بدی داشته‎اند.

۞     هر امر خوبی که از بیرون به ما می‎رسد، مثل رفیق خوب یا موفقیت به اعمال خوب و، به خاطر رابطه‎ی خوبی است که از درون با خدا داشته‎ایم. گاهی نتیجه‎ی عمل خالص چندین ساله آن است که حق‌تعالی یک رفیق الهی نصیب می‎فرماید که بهترین وسیله‎ی نجات انسان است.

۞     اگر دنبال رفیق بی‎‎عیب بگردی، بی‎‎رفیق باقی می‎مانی. البته بد هم نیست، چون آن‌وقت خدا رفیقت می‎شود: یا رَفیقَ مَن لا رَفیقَ لَهُ: ای رفیق کسی که رفیقی ندارد.