۞            همه‎ی اعمال حج قضا دارد، غیر از وقوف در عرفات. معرفت شرط زیارت خداست و هیچ چیز جای آن را نمی‎گیرد.

۞            خدا و پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم و امام هر کدام خودشان باید خودشان را معرّفی کنند. ما نمی‎توانیم آنها را بشناسیم.

۞     خدا دوستان اهل بیت علیهم السّلام را رنگ می‎کند. خودش فرمود: صِبغَةَ اللهِ:  رنگ‎آمیزی خدا ، و چون هیچ ‎کس از کار او تعریف نکرد، خودش از کارش تعریف کرد و فرمود: وَ مَن اَحسَنُ مِن اللهِ صِبغَةٌ: و چه کسی بهتر از خدا رنگ‎آمیزی می‎کند؟ خدا را نمی‎شود تعریف کرد، مگر با خدا. مخلوق خدا را هم نمی‎شود تعریف کرد، مگر با خدا: لا یُعرَفُ اللهُ اِلاّ بِاللهِ وَ لا یُعرَفُ المَخلوقُ اِلاّ بِاللهِ.

۞     دلیلی که ما برای اثبات خداوند بیاوریم، برای خودمان خوب است. از  بود  او ما هستیم، نه اینکه چون ما هستیم، او هم هست. کَیفَ یُستـَدَلُّ عَلَیکَ بِمَا هُوَ فى وُجُودِهِ مُفتـَقِرٌ اِلَیکَ: چگونه به وسیله‎ی چیزی که در هستی‌اش‎ نیازمند توست، بر وجود تو استدلال شود؟

۞     بعضی وقت‎ها مشاهده می‎شود یک مدّاح و ذاکر اهل بیت علیهم السّلام بعد از عمری مدّاحی، در مقام اظهار عظمت و کرامت اهل بیت علیهم السّلام می‎گوید: چنان بزرگوار و کریمند که به برکت آنها هیچ کمبودی در زندگی دنیوی‌ام ندارم و هر چه در دنیا خواسته‎ام، برآورده شده است. این سخن همه‎ی ثمره‎ی عمری مدّاحی و ذاکر بودن او را خراب و فاسد می‎کند. همه‎ی آن مدح‎ها مال همین متاع بی‎‎ارزش دنیوی بود؟ این را که به کفّار و اشقیا هم داده‎اند. این چه کرامتی است که برای بیان لطف آنها نسبت به دوستانشان بیان می‎کنی؟