تنها خدا را خواستن

۞            مؤمن جزایی جز قرب خدا قبول نمی‎کند. او همه‎ی زمین و آسمان و بهشت را گردش می‎کند، ولی فقط طالب قرب است.

۞     غَضُوّا اَبصارَهُم عَمّا حَرّمَ اللهُ عَلَیهِم: دیدگانشان را فرو پوشیدند از آنچه خداوند حرام نموده است که از صفات متّقین است. مرحله‎ی اوّل آن، نگاه نکردن به نامحرم است. مرحله‎ی دوم به این معناست که اگر با مال حرام یا شبهه‎ناک برخورد کنند، از آن غَضّ بصر کرده و صرف نظر می‎کنند. امّا از این دو بالاتر این است که اصلاً به ماسوی‎الله نگاه نمی‎کنند که این مال خصّیصین است.

۞     از دنیا نگو، از خلق نگو، از خودت هم نگو؛ از خدا بگو. چند وقت که تنها از خدا بگویی، اگر غیر از او چیزی هم وجود داشته باشد، از یادت می‎رود و غیر او را فراموش می‎کنی.

۞     مَاذَا فَقَدَ مَن وَجَدَکَ وَ مَا الَّذی وَجَدَ مَن فَقَدَکَ: آن کس که تو را یافت، دیگر چه چیزی را فاقد است و کسی که تو را فاقد شد، دیگر چه چیزی دارد؟

۞            مبادا گُل، شما را از گُلکار غافل کند.

۞            طلبه، یعنی کسی که مؤدّبانه طالب خداست.

۞            در مسیر کمال باید طالب بود، ولی با ادب؛ نه با زور.

۞     دو جور طلب داریم، یکی به ضرر آدمی ‎است و یکی به نفع اوست. طلبی که با صدق و ادب باشد، به نفع عبد است و او با آن، مثل سلمان، طلبه‎ی فقه آل محمّد می‎شود. اگر طلب توأم با ادب نباشد و شلوغ کند، مثل  دومی  ‎می‎شود که طلبکار بود و در را سوزاند و شکست. هر چه ادب و صفای عبد بهتر، ریزش رحمت از جانب خدا بیشتر.

۞     چند وقت است که خداوند این معنا را مرحمت کرده است که آیاتی که می‎گوید: یُضِلُّ مَن یَشاءُ وَ یَهدی مَن یَشاءُ وَ یَرزُقُ مَن یَشاءُ؛ یعنی اینکه اگر شما بخواهید، این کارها را می‎کند. خداوند هدایت می‎کند کسی را که خودش بخواهد هدایت شود. (ضمیر مستتر در یَشاءُ به مَن راجع است و فاعل یَهدی و یَرزُقُ خداوند است.) چون او که همه‎ی درها را باز کرده است و سعادت و هدایت و رزق رساندن به عباد را می‎خواهد، عمده‎ این است که شما بخواهید.


۞     اینکه پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: یَا لَیتَ لَم ‌‌یُخلَق مُحَمَّدٌ: ای کاش محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم آفریده نمی‎شد، شاید به این جهت بوده است که حضرت عطری از خود استشمام کرده و نمی‎خواستند که در کنار جمال و حسن خدای تعالی جمال دیگری باشد. می‎فرموده است حیف است در کنار حسن و نور خودت، کس دیگری را آفریده باشی.