یکى از پایه‌هاى اساسى سلوک، عبادت است.

تعریف عبادت

عبادت به معناى عام کلمه، هر عمل مورد رضایت خداست که با انگیزه‌ى خرسند ساختن خدا و نیل به قرب او انجام مى‌شود.

عبادت به معناى خاص کلمه، اعمال و اذکار خاصّى است که از جانب خدا مشخّص شده‌اند تا انسان در قالب آنها، در پیشگاه الهى اظهار تذلّل توأم با تقدیس نماید.

در یک بیان کلّى مى‌توان گفت عبادت یعنى اظهار نهایت خضوع و ذلّت در برابر خدا همراه با منزّه دانستن حضرت حق از تمام نقایص و واجد تمام کمالات دانستن او. اطاعت و فرمانبرى از خدا، نتیجه و لازمه‌ى چنین خضوع و تذلّلى است.