با توجّه به مثال پزشک و بیمار که عنوان شد، به‌وضوح مى‌توان دریافت که دو نوع تسلیم فوق لازم و ملزوم یکدیگرند و هیچ یک به‌تنهایى وافى به مقصود نمى‌باشند. زیرا لازمه‌ى درمان شدن بیمار این است که هم پذیراى معالجات و داروهایى باشد که پزشک تعیین مى‌کند و هم مطیع دستورهایى باشد که در مورد پرهیز از آنچه براى او مضّر است و نیز در مورد مقدار و نحوه‌ى استفاده از داروها مقرّر مى‌کند. به همین نحو، نیل به فلاح و کمال مستلزم پذیرا بودن حوادث و موقعیّت‌هایى است که خداوند براى شخص مقدّر ساخته و پیش مى‌آورد و نیز مستلزم رفتار کردن مطابق دستورات الهى در آن موقعیّت‌ها و در برابر آن حوادث است و هر یک بدون دیگرى اثربخش نخواهد بود.