علی­رغم اختلاف عقایدی که بین شیعیان و اهل سنّت وجود دارد و علی­رغم اختلاف باورهایی که مذاهب اهل سنّت با یکدیگر دارند[i] و علی‌رغم تفاوت عقیده‌ای که بین مذاهب امامی وجود دارد؛[ii] در بین همه­ی مذاهب اسلامی، چه فِرَق سنّی و چه مذاهب شیعه، مهدویّت به عنوان یک اصل خدشه‌ناپذیر مورد باور و اعتقاد است؛ زیرا اوّلاً این اصل در قرآن کریم پایگاه دارد و پیروان همه­ی مذاهب اسلامی در این­که قرآن کریم کلام خدای متعال است و پیغمبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلّم) به عنوان خاتم النّبیّین، این کتاب را به عنوان خاتم الکتب برای بشر آورده‌اند،[iii] اتّفاق نظر دارند. مهدویّت به‌دلیل جایگاه مهم و آشکاری که در قرآن کریم دارد‌، مورد قبول تمام کسانی است که قرآن را باور دارند و انکار مهدویّت‌ به‌معنی انکار بسیاری از آیات قرآن کریم است و این امر با ادّعای اعتقاد به اسلام سازگار نیست. ثانیاً اهل سنّت مانند شیعیان، به استناد احادیث منقول از رَسُولِ‌اللهِ صلی الله علیه و آله و سلّم در معتبرترین کتب حدیثی خودشان، همانند صحاح ستّه،[iv]^‌ به مهدویّت اعتقاد دارند.

اختلاف در زمینه‌ی مهدویّت بین شیعه و سنّی درحدّ برخی جزئیّات و مصادیق است؛ یعنی شخص مهدی‌ارواحنافداه و زمان تولّد آن حضرت مورد اختلاف است؛ ولی اصل موضوع مهدویّت و ویژگی‌های کلّی حضرت مهدیارواحنافداه مورد اتّفاق همه‌ی مذاهب اسلامی است. اینکه فردی از فرزندان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) که هم‌‌نام و هم‌کنیه‌ی ایشان است، در آخرالزّمان قیام خواهد کرد و در پرتو قرآن حکومت جهانی توحید، معنویّت، فضیلت، عدالت، رفاه و امنیّت را برپا خواهد کرد؛ مورد باور کلّیه‌ی مذاهب اسلامی است.