۶

صفای خاطر جانان روان تازه‌ای در کالبدم هویدا ساخته که ارتعاشات و دیده‌های چشمم تاب بینایی را از من ربوده. گاه درهای آسمان را بر رویم باز و زمانی جای قدم خود را دیدن نتوان.

ای الهة ربّانی و ای ثمربخش عمرم! ای جمله بی‌نیازان روزگار محتاج تلطّفت! و ای مونس شب‌های روشنم! و ای تازه‌کنندة روح و تنم! ای از همگان بی‌نیاز و بر من مشفق! و ای نازپروردة دوران! و ای یکتا انیس و مونس ایّام بی‌نیازی‌ام! مَهِ من نقاب برکش و قلبم روشن و چشمانم بینا و گوشم را شنوا و آزادم گردان.

جلال