۲

محبّان درگهش نقد ولایت را بر نسیة حور و جنان برگزیده‌اند و ماسوایش را در حبّ ولایت تشخیص؛ و شرف نام بی‌شبیهش را اختیار؛ و بر اریکة عزّت و شوکت، در سیر مع‌الله راه را طی؛ و اثری جز در دل یار باقی نگذاشته‌اند.

دریغا راه لقایش را با تصوّرات شکلی، مجسّم؛ و راه را بر خود بس مشکل‌تر ساخته؛ محتملاً از بار شانه خالی و خود را عاجز قلمداد نموده و در پرتو عجز، اشتباهاتی بروز نموده تا آنجایی که تصوّرات ناصحیح را خواسته‌های او فرض نموده و در ظلمات باقی می‌مانند. «روز بس روشن و تو در شب تار»

طفلان یتیم، فرشتگان آسمانی هستند که جهت امتحان خلق در زمین در حرکت بوده‌اند. قیافة معصوم و نوراندازشان دست‌های خشکیده را هم به سمت آنها به حرکت درمی‌آورد؛ چه رسد به دست‌های متحرّک؛ ولی آیا...؟

جلال