۴

مانی نقّاش و یا شاید استاد او را لازم داشتم تا منظرة بس تماشایی را که دیدم، برای شما نقّاشی کند. شاید شما از نقّاشی، آن‌همه که من دیدم، لذّت ببرید. کجا بودم؟ چه می‌دیدم؟ شاید اجازه نبود که بالاتر بروم. خودم را با او دیدم؛ در کنارش بودم. کسی چه می‌داند کجا دیدمش؟ چه می‌کرد؟ و در چه حالی بود؟ بهتر که کسی نداند. برای او چه فایده که بدانند یا ندانند؟ زحمتش زیاد خواهد شد. گرفتاری‌اش از اندازه خارج می‌شود. پس کسی نداند بهتر.

بوران و سوز سرما اطرافم را احاطه؛ لکّه‌های ابر سیاه به طرز بسیار سهمناک از بالا در حرکت؛ می‌لرزیدم ولی خوشحال بودم که او را در کنار و یا در دودیده و یا در همه‌جا دارم. سر سجّاده در حال تبسّم. آفرین بر تو رادمرد عالم عرفان! جانم به فدای تو.

بوسه‌باران کنم آن راه تو را           می‌روی مسجد و میخانه و دیر

جلال