سیّدجلال، ایران و خارج

۱/ قدرِ ایران

سیّدجلال مرد سفر بود؛ هم سفرهای انفسی و هم سفرهای آفاقی. خیلی از نقاط عالم را گشته بود. سایر جاهای دنیا را خوب دیده بود. گاهی در سفرهای کاری و گاهی هم سیاحتی. با اینکه سال‌ها در سرزمین‌های دیگر سکونت کرده بود؛ ولی در نظرش ایران، وجودی گران‌سنگ و وزین بود. پیش چشمش ابّهت ایران خیلی ویژه بود. ایران را متمایز از جاهای دیگر می‌دانست. بر این نظر بود که ماندن در این آب و خاک، استعداد خاصّی می‌طلبد. به‌طور غیرمستقیم به افراد مستعد می‌فهماند در ایران بمانند و جای دیگری نروند. می‌دانست آنها بالاخره خودشان قدرِ بودن در ایران را خواهند فهمید. امّا کسانی که مستعدّ اینجا ماندن نبودند، متناسب با شرایط و موقعیّتی که داشتند، باز هم بدون آن‌که هیچ اظهار نظری به‌شکل مستقیم داشته باشد، کاری می‌کرد خودشان بفهمند که زندگی در نقاط دیگر دنیا برای‌شان بهتر است. همین الآن فردی از نزدیکان ما به توصیه‌ی مهندس در آریزونای جنوبی زندگی می‌کند.[۱]