همه از امام حسین علیه السلام

سیّدجلال می‌گفت: «اوّل امام حسین علیه السلام، وسط امام حسین علیه السلام، آخر هم امام حسین علیه السلام! هرکه به هرچه رسید، همه از امام حسین علیه السلام رسید.»[۱]

در سال‌هایی که مرحوم تناوش فارغ از شغل ظاهری بود، پنج سفر به زیارت مولای عاشقان، حضرت اباعبدالله‌الحسین علیه السلام رفت. حتّی وقتی دستش پُر نبود، سفر زیارتی‌اش را ترک نمی‌کرد. از یکی از دوستان نزدیکش که معدن‌دار و پولدار بود، قرض می‌گرفت و می‌گفت: «پولِ او حلال است.»[۲]

هنگام زیارت، از منزل قصد قربت می‌کرد و در راه به هیچ چیز جز وجود نازنین مَزُور علیه السلام توجّه نداشت.[۳]