مزد عالی برای خدمتی کوچک

مهندس محمّدعلی بهزادی می‌گوید:

یک‌سال و چند ماه مستقیم کنارِ مرحوم تناوشرحمه الله بودم و هر هفته در مجلس روضه‌ی ایشان، چه در خیابان آبشار و چه بعد که به خیابان شهید خالد اسلامبولی (وزرا) آمدند، در خدمتشان بودم.

چون در تأسیسات کار کرده بودم، هربار که به منزل مهندس تناوش می‌رفتم، تأسیسات منزل را تنظیم و مرتّب می‌کردم و به‌خداوندی خدا سوگند، هربار که من خدمت کوچکی برای ایشان می‌کردم، یک خواب ملکوتی قدسیِ فوق‌العاده ممتاز می‌دیدم که از شدّت شعف و انبساط خاطر، تمام وجودم به پرواز درمی‌آمد و همیشه هم به‌خاطر این‌که چنین اتّفاقاتی برایم بیافتد، از دل‌وجان سعی می‌کردم خدمت کوچکی به ایشان بکنم. منتها نمی‌شود آن خواب‌ها را بازگو کرد، یا آن کیفیت را بیان کرد یا آن حالات را با قلم تحریر کرد. این‌ها چیزهایی است که گفتنی نیست، فقط در قلب ما جای دارد و همان‌جا هم باید بماند.[۱]