۹/ بیرون نیا!

شهرام نوروز ناصری می‌گوید: «مرحوم مهندس تناوش به وقوع مسائل از پیش آگاه بود و بدون آن‌که صحبتی کند، از بسیاری امور خبر داشت. به‌طور مثال می‌فرمود: «فلان روز سعی کن در منزل بمانی و بیرون نیایی!» بنده به هر دلیلی اگر فرموده‌ی ایشان را رعایت نمی‌کردم؛ قطعاً اتّفاقی برایم می‌افتاد. نمونه‌های این دست قضایا، بسیار است.»[۱]

سیّدجلال خیلی برای رسیدن به مقصد تلاش کرده بود و سختی کشیده بود. باطن عظیم او مانند آیینه‌ای بود که افراد در آن خود را به وضوح می‌دیدند و به خود معرفت پیدا می‌کردند. البتّه سیّدجلال در ظاهر طوری رفتار می‌کرد که فرد گمان نکند او را از باطن می‌شناسد و ولیّ خاصّ خداست.[۲]