۳/ جلوگیری از تصادفی وحشتناک

محمّدمهدی اسلامیه می‌گوید: یکی از اهل علم (از مدرّسین تهران) به من فرمود: در ایام نوروز به مسافرتی رفتم و قبل از آن از مهندس تناوش خداحافظی کردم. در مسیر قم به اصفهان از ماشینی سبقت گرفتم. ناگهان دیدم ماشین بزرگی از روبرو می‌آید و من عاجزم از اینکه کوچکترین حرکتی کنم. ناگهان دیدم مهندس تناوش، ماشین را برداشت و در جاده‌ی خاکی گذاشت. ماشین آن‌قدر چرخید تا به‌سمت جاده شد. در کمال تعجّب هیچ اتفاقی نیفتاد و همه سالم ماندیم. بعد از بازگشت از سفر، به منزل مهندس مراجعه کردم. قبل از اینکه مطلب را با او در میان بگذارم، پیشدستی کرد و به من گفت: «کار خودت بود!»

سیّدجلال موضوع را حاشا کرده بود تا آن استادِ اهل علم در وی متوقّف نشود.[۱]