۵/ اعتقاد خاص به حکمت تقدیر

مهندس تناوش معتقد بود نباید دست به چینش حوادث زد و به من می‌گفت: «حتماً خیرِ کثیر و مصلحتی بوده که تقدیر چنین رقم خورده والاّ اگر تو بخواهی، من می‌توانم به اذن حق کاری کنم که خداوند به ما فرزندی دهد.»

مهندس تناوش برای آن‌که تسلیم محض این موضوع شوم، مرا سفری به کربلا برد.[۱]