برکات همدان

روزی خانم انصاری همسر آقای مهندس شکایت ایشان را به حاج‌آقا دولابی کردند و گفتند: «مهندس اصلاً در خانه نیست؛ یا مجلس روضه در خانه می‌اندازد؛ یا کار خیر می‌کند.»

حاج‌آقا دولابی لبخندی زدند و عرقچین‌شان را جابجا کردند و گفتند: «اینها همه از همدان رسیده! بنیانگذارش پدرت بوده؛ تا آخر هم ادامه دارد و پربرکت‌تر هم می‌شود.»[۱]