عاشقانه‌ترین نگاه

مهندس تناوش شبی در یکی از مجالس منزل‌شان در خیابان آبشار گفت:

برای من همیشه سؤال بود که حضرت اباعبدالله الحسینعلیه السلام به کدام یک از شهدای کربلا علاقه‌ی خاص و بیشتری داشته‌اند؟ تا اینکه در حالتِ مکاشفه (یا رؤیا[۱]) دیدم همه‌ی شهدای کربلا در مقابل امام حسینعلیه السلام به صف ایستاده‌اند و آن حضرت شهادت‌نامه‌ی آنان را امضا و به آنها عنایت می‌کنند؛ امّا هر نوبت که حضرت سیّدالشهداءعلیه السلام یکی از شهادت‌نامه‌ها را امضا می‌کنند، صورت مبارک خود را بالا آورده و نگاه ویژه‌ای به حضرت علی‌اکبرعلیه السلام می‌اندازند و دوباره ادامه می‌دهند. پاسخ خود را دریافت کردم.[۲]

شاید بتوان صرف‌نظر از رابطه‌ی پدر و فرزندی، ریشه‌ی محبّتِ خاص حضرت سیّدالشهداءعلیه السلام را به حضرت علی‌اکبرعلیه السلام در این دانست که حضرت علی‌اکبرعلیه السلام «خَلقاً و خُلقاً و منطقاً» شبیه‌ترین مردمان به رسول خداصلی الله علیه و آله بوده‌اند و علاقه‌مندی امام حسینعلیه السلام به ایشان با کمالات معنوی ویژه‌ی حضرت علی‌اکبرعلیه السلام و عشق حضرت سیّدالشّهداعلیه السلام به جدّ بزرگوارشان حضرت محمّد مصطفیصلی الله علیه و آله پیوند داشته است.[۳]

از حضرت امام حسینعلیه السلام در مورد حضرت علی‌اکبرعلیه السلام در لحظه‌ای که ایشان را به میدانِ شهادت می‌فرستند، نقل شده است که فرمودند: «خداوندا! تو شاهد باش که جوانی به‌سوی این سپاه رفت که از لحاظ اندام، اخلاق و گفتار از همه‌ی مردم به رسول تو شبیه‌تر بود و هرگاه ما مشتاقِ دیدار پیغمبرت می‌شدیم، به این جوان می‌نگریستیم.»[۴]

بلندای مقام معنوی حضرت علی‌اکبرعلیه السلام نیز می‌تواند سببِ دیگری برای این علاقه‌ی مفرط باشد.