ازدواج سیّدجلال

ازدواج با دختری همدانی

به مهندس تناوش الهام شده بود که باید از همدان زن بگیرند. قرآنی داشتند که در گوشه‌ی آن، چنین نوشته بودند: «ای پروردگار کریم! اگر من از همدان موفّق به زن گرفتن شدم، ده روز فاطمیه را روضه بنا می‌کنم.»[۱]

آیت‌الله انصاری‌همدانی دختر دم‌بختی به نام فاطمه (محبوبه) داشتند که پانزده ساله بود. سیّدجلال از ایشان سال‌ها بزرگ‌تر بود. آقای سیّدعبدالحسین معین‌شیرازی این دختر را برای آقای تناوش از آیت‌الله انصاری‌همدانی خواستگاری می‌کنند.

آقای انصاری می‌گویند: «دختر من درس‌ناخوانده است و ایشان درس‌خوانده و استاد دانشگاه هستند. شاید یک اختلاف سطحی از نظر تحصیلات بین ایشان و دختر بنده به وجود بیاید.»

مهندس تناوش پس از شنیدن این جواب، گفته بود: «من اتّفاقاً دنبال عیالی هستم که درس نخوانده باشد.»

آیت‌الله انصاری هم گفته بودند: «من حرفی ندارم. ما نمی‌خواستیم دختر به ایشان ندهیم.»[۲]

مقدّمات ازدواج توسّط چند نفر از شاگردان و ارادتمندانِ آیت‌الله انصاری - حاج غلامحسین همایونی، آقای حاج‌محمّدحسن بیات و آقای حاج‌محمّد بیک‌زاده - فراهم شد.[۳]

جالب اینکه آیت‌الله انصاری با داییِ بزرگ سیّدجلال، یعنی مرحوم آقا میرزا ابوالقاسم لواسانی، سال‌ها پیش از آن‌که سیّدجلال نزدشان برود، آشنایی نزدیک داشتند و این نیز جهت دیگری بر تأیید اصالت خانوادگی سیّدجلال به‌حساب می‌آمد. آقا میرزا ابوالقاسم که روحانی برجسته و ظلم‌ستیزی بود، در زمان رضا‌خان به دلیل مخالفت با او، به همدان تبعید شده بود و در همدان به حلقه‌ی دوستداران مرحوم آیت‌الله انصاری‌همدانی درآمده بود. البتّه در زمانِ ازدواجِ سیّدجلال، ایشان درقید حیات نبود و از دنیا رفته بود.[۴]