آن دعای آغازین

قبل از تولّدِ سیّدجلال، پدرش در خواب، کودکی زیبا و نورانی را دید و برای مژده‌ی این عطیّه، خدا را سجده کرد. پدر می‌گفت:

بعد از تولّدِ سیّدجلال شب‌جمعه‌ای نوزادم را در آغوش گرفتم و به بام خانه بردم، اذان و اقامه در گوشش خواندم و او را روی دست راستم بلند کردم و گفتم: «خدایا این بچّه را علی‌یی کن!»[۱]