در ادبیات عرفانی، واژه ی عشق اغلب به معنای محبّت شدید به کار برده می شود. در قرآن کریم واژه ی عشق به کار نرفته است و در احادیث و روایات نیز موارد بسیار کمی از واژه ی عشق و مشتقّات آن مشاهده می شود. در کلام خداوند و سخنان معصومین علیهم السلام، بیشتر از واژه ی حب و مشتقّات آن استفاده شده است. اهل معرفت و کسانی که به ظرائف و لطایف آیات الهی واقفند؛  تفاوتِ بین دو واژه ی حب و عشق را اینگونه بیان کردند: اگر ظرف وجودی شخص گنجایش محبّتی که در آن پدید آمده را نداشته باشد و درنتیجه علائمی همچون بی قراری و کلافگی در ظاهر او پدیدار گردد؛ از حالت چنین کسی به عشق تعبیر می شود.

۹۳/۰۴/۲۰