حضرت سکینه سلام الله علیها، دختر بزرگوار حضرت اباعبدالله-علیه السلام- در علم، معرفت و جذبه ی معنوی به حق تعالی، کم نظیر و با مادر بزرگوارش حضرت رباب(س)، مورد توجه خاص امام حسین(ع) بود. نام اصلی آن حضرت، آمنه یا امینه بود وسکینه که حکایت از سکینت و آرامش دارد، لقب ایشان بود. سن حضرت در حادثه کربلا، ۱۳ یا ۱۴ سال بود. لذا امام حسین (ع) در روز عاشورا و در آخرین لحظات وداع، حضرت سکینه(س) را به سینه ی مبارک خویش چسباندند و با لقب خیر النسوان ایشان را مورد خطاب قرار دادند؛ که حاکی از بچه نبودن و بالغه و کامله بودن آن بزرگوار است. سکینه (س) عقیله بنی هاشم و دارای سیره ای نیکو بود، او صاحب فضل، دانش، فضیلت، کرم فراوان و مناقب عالی و افتخارآمیز بوده است.     ۹۴/۰۹/۲۵