همه ی کاستی ها و ناقصی ها از ضعف باور است. همه ی اذکار و عبادات هم برای ایجاد باور است. با اذکار و عبادات انسان به خود تلقین می کند و با تکرار و تلقین، باور و یقین ایجاد می شود. تلقین آنقدر شریف است که حتّی به مرده هم هنگام دفن تلقین می خوانند و وقتی تلقین خواندند نکیر و منکر می گویند: کار او درست شد؛ پس چرا تا آدم زنده است به خود تلقین نخواند.