سیّده­ نصرت بیگم امین )بانو امین (

• ولادت: ۱۳۰۸ هـ.ق.                محلّ­ ولادت: اصفهان.  
• وفات: ۱۴۰۳ هـ.ق.                 محلّ­ دفن: اصفهان، تخت فولاد، مقبره­ ی بانو امین.
• محلّ­ تحصیل: اصفهان.
• اساتید: آیت الله ­سیّد محمّد نجف آبادی، حجّت­ الاسلام حاج­ علی­ اصغر شریف، آیت­ الله ظفره ­ای.
• تألیفات: اربعین الهاشمیة، تفسیر مخزن­ العرفان و ... .

     وی در پانزده سالگی به همسری پسر عمویش، معین­ التجّار درآمد. زندگی خانوادگی و تربیّت فرزندان بر فراگیری دانش او اثری نگذاشت. علامّه­محمّد­تقی جعفری در مورد ایشان می­ گوید: «با توجّه به آثار قلمی که از خانم امین در دسترس ما قرار­گرفته، به طور قطع می ­توان ایشان را یکی از علمای برجسته­ ی عالم تشیّع معرّفی­ کرد و با توجّه به مقامات عالیّه­ ی روحی که ایشان بدان موفّق شده­ اند، باید ایشان را نخبه­ ای از دانشمندان به شمارآورد».

     در علم آموزی همّتی بلند داشت. پنج فرزندش به علل مختلف از قبیل بیماری و ... از دست رفتند و تنها یک پسر برایش باقی­ ماند؛ وقتی دو فرزند ایشان به فاصله­ ی چند روز از دنیا رفتند، آیت­الله نجف آبادی چند روز درس را تعطیل کرد؛ بانو امین به دنبال استاد فرستاد و علّت تعطیلی درس را جویا شد. آیت­الله نجف­آبادی­ گفت: «من شرمم می­شود که چون بچّه­ ی شما تازه از دنیا رفته، برای درس بیایم». خانم امین پاسخ داد: «من پیش خدا شرمم می­ شود که چند روز است چیزی نخوانده ­­ام! خدا یک چیزی به من داد، خودش هم گرفت».

     ایشان روی تحصیلات بالای علمی تأکید داشت و در عین حال می­ فرمود: «علم با عمل، علم با تهذیب، علم با تزکیّه؛ اگر علم بدون تزکیّه شد، برای انسان غرور و حجاب می ­آورد، ممکن نیست که انسان بتواند صعود کند؛ سقوط حتمی و صد در صد است؛ نفس را تزکیّه کنید که بعثت انبیاء به همین دلیل بوده ­است».

     در همین راستا وی به واجبات و محرمّات اهمیّت می­داد؛ نیمه شب­ ها تا سحرگاه به تهجّد می ­پرداخت و برای زیارت مشاهد شریف و قبور اولیاء الهی اهمیّتی فوق ­العاده قائل بود. از کارهای ارزشمند او تأسیس یک دبیرستان دخترانه­ ی اسلامی و یک مدرسه ­ی دینی بانوان بود.