محمّد­جواد انصاری همدانی

• ولادت: ۱۳۲۰هـ.ق.   محلّ­ولادت: همدان.   
• وفات: ۱۳۷۹هـ.ق.  محلّ­­دفن: قم، قبرستان­ علی­بن­جعفر­علیه­السّلام.
• اساتید: شیخ عبدالکریم حائری و ....
• شاگردان: حسنعلی نجابت، شهیدعبدالحسین­دستغیب، سیّدعبدالله­فاطمی­ و ... .

     پیش از تولّد، مادرش در خواب پیامبر­اکرم صلّی­الله­علیه­وآله­وسلّم را دیده بود که بشارت این فرزند را به او دادند و سفارش کردند خیلی مواظب این فرزند باش که مورد نظر ماست.

     محمّد­جواد هشت­ساله بود که تحصیلات حوزوی را آغاز کرد و با داشتن استعداد بسیار بالا و پشتکاری کم­نظیر در ۲۴ سالگی به درجه اجتهاد نایل آمد. در طبابت صاحب نظر بود؛ به گونه­یی که خانواده و اطرافیان از معالجه­ی اطبّاء بی­­نیاز بودند.

     در حالی که سرگرم درس و بحث بود، برایش خبر آوردند عارفی شوریده حال در لباس اهل علم به همدان آمده است؛ علما و فضلا در مجلس او به دورش حلقه زده­اند. او که با طریق عرفان مخالف بود و چنین نظر داشت که جز راه شرع راه دیگری نیست؛ بر­حسب وظیفه، زبان به ارشاد آن پیر و آن جمع گشود. امّا خداوند نقطه­ی عطف زندگی او را در نگاه نافذ آن پیر روشن­ضمیر قرار داده بود که به او گفت: «عن قریب باشد که تو خود آتشی به سوختگان عالَم زنی!»؛ این سخن چنان آتشی درجانش نشاند که باقی ایّام عمر را به سلوک الی­الله و دستگیری از مشتاقان سپری ساخت.

     او بر نماز اوّل وقت خیلی تأکید داشت و به نوافل نماز بسیار توصیه می­کرد و خودش نماز را با جمیع مستحبّات به­جا می­آورد. در سلوک خویش از محضر استادی بهره نبرد؛ آیت­الله سیّد­علی­قاضی­طباطبایی در مورد ایشان می­فرمود: «او توحید را مستقیم از خود خدا گرفته­است».

     سال آخر عمر شریفش او را نزد دکتر بردند؛ پزشک پس از معاینه، از ایشان پرسید: «آیا شما خاطرخواه بوده­اید؟ این قلب بیست سال مبتلا به عشق بوده است!» و او با لبخندی فرمود: «چه درست تشخیص داد! امّا او نمی­داند این خاطرخواهی از چه نوعی است!»؛ آتش عشقی که در جان این عارف دل­سوخته نشسته بود به راستی قلبش را سوزاند؛ اواخر عمر شریفش اطرافیان دیده­بودند که سمت چپ سینه­اش از سوزقلب سیاه شده ­بود.

     شرح سیر این سالک سوخته­دل در کتاب سوخته از انتشارات مؤسّسه­ی فرهنگی- مطالعاتی شمس­الشموس به تفصیل آمده­است.