حضرت سیّد الشّهدا علیه السّلام  پیش از ترک اعمال حج و حرکت به سوی کوفه، سخنانی بیان کردند و دلایل و اهداف حرکتشان را برای مردم تبیین کرده و دعوت به یاری نمودند. در میان سخنان آن بزرگوار آمده است: مَنْ کان َ باذلاً فینا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطناً علی لقاء اللهِ نَفسَهُ فَلْیَرْحَلْ مَعَنا فاِنّنی راحلٌ مُصْبِحاً اِن شاء الله..."هرکس از شما حاضر است در راه ما خون دل خود را بذل کند و برای لقای خدا جان را نثار کند آماده ی حرکت با ما باشد که ان شاء الله من فردا صبح حرکت خواهم کرد." سالک الی الله از منزل نفس، به عشق خدا و رسول مکرّمش هجرت کرده و در باطن، همراه با کاروان عشق، منزل به منزل حرکت نموده و در راحله و قافله ی حضرت سیّد الشّهدا علیه السّلام قرار می گیرد.

امام حسین علیه السّلام، خون قلبش را به آستان الهی هدیه کرد تا بندگان را از ظلمت جهل و نادانی و حیرت و گمراهی رهایی بخشد. یکی از درس ها و جنبه های قابل تأسّی در واقعه ی عاشورا و نهضت اباعبدالله الحسین علیه السّلام، بیدارگری و پیام رسانی این حرکت عظیم است که بسیار جای تأمّل و تعمّق دارد. یک پیام برای انتقال صحیح و تأثیرگذاری ژرف و درست، باید حائز خصوصیاتی باشد: اوّلین شرط اثرگذاری یک پیام، محتوا، غنا و حقّانیت پیام است.

لزوم عدالت در شؤون مختلف زندگی
شیعه معتقد است که نظام آفرینش بر مبنای عدل برپا شده و خداوند در سازمان خلقت، هر چیز را در جایگاه مناسبش قرار داده است.
مؤمنان هم اگر به راستی دوست خدا، دوستدار اولیاء خدا و پیرو پیامبر اکرم و ائمّه هدی علیهم‌السّلام هستند، باید مقیّد به مراعات عدالت باشند و برای هر چیز و در رابطه با امور و کارهای مختلف این عالم، وزن واقعی برای آن قائل شوند، نه بیشتر و نه کمتر.
در مورد ورزش هم همینطور. ورزش یکی از شؤون زندگی بشر است، اگر آنقدر مهمش کنیم که سایر شؤون زندگی ما، تحت‌الشّعاع آن قرار گیرد و حقّ سایر شؤون ادا نشود، خلاف عدالت است. ورزش چیز مهمّی است و باید برای آن جایگاه مناسب قائل شد؛ امّا اشتباه نکنیم. آن را به‌جای همه‌چیز نشماریم و منزلت همه‌چیز را برای آن قائل نباشیم. زندگی انسان شؤون مختلفی دارد؛ یک جنبه از آن هم ورزش است.(۱۴۰۱/۰۹/۰۷)

در عالم هر چیز ظاهر و ملکی دارد که با حواس ظاهری انسان قابل درک است و باطن و ملکوتی دارد که از حواس ظاهری پوشیده و با ادراکات باطنی انسان قابل احساس می باشد. چنانکه قرآن کریم برای تمامی موجودات عالم، هم ملکی قائل است که در ید قدرت الهی قرار دارد و هم ملکوتی که آن نیز تحت قدرت الهی است. کارهای انسان از جمله معاصی او نیز ظاهر و ملکی دارد که همان جنبه محسوس جسمانی و نفسانی آن است، و ملکوتی دارد که از حواس ظاهری انسان پوشیده است و تنها با بیدار شدن باطن انسان از راه نایل شدن به موت و فعال شدن ادراکات باطنی، احساس می شود. 

ماه رجب المرجب ماه عظیم و بزرگی است و خدای متعال در این ماه عبادات ویژه ای به مؤمنان هدیه داده است. در این شهر الله اَلاصَبّ که رگبار تند رحمت الهی است؛ بر سر بندگان می بارد. لحظه لحظه ی این ماه، بسیار بزرگ و مغتنم است. از جمله هدایای ویژه الهی در این ماه دعاهای بسیار زیبا با مضامین عمیق، لطیف و بلند است. 

حدیث عنوان بصری، حکایت طلب پیرمرد نود و چهارساله ایست که با شیدایی و عطشی وصف ناپذیر و پس از طی مراحلی، به محضر امام صادق علیه السلام راه می یابد و آن حضرت معارفی بلند و دستورالعمل هایی راهگشا برای نیل به وادی معرفت و توحید به او عنایت می فرمایند. این ماجرا تحت عنوان حدیث عنوان بصری در منابع حدیثی نقل شده است.

۹۳/۰۲/۲۶

السلام علی المعذب فی قعر السّجون... امام موسی کاظم- علیه السلام- در بیست و پنجم ماه رجب سال ۱۸۳ هجری قمری، در سن پنجاه و پنج سالگی به وسیله سم و به فرمان هارون الرشید، به شهادت رسیدند. پدر عظیم الشأن ایشان حضرت امام صادق- علیه السلام- و مادر بزرگوارشان، حمیده از اهالی آندلس است. حمیده از بانوان با تقوا و آگاه به معارف اهل بیت به شمار می رود. امام صادق علیه السلام در تعریف از این بانوی بزرگ می فرمایند:« حمیده همچون طلای ناب، از ناخالصی ها پاک است. 

93/03/01

شب جمعه اول ماه رجب را لیلة الرغائب می گویند. پیامبر اسلام-صلی علیه و آله- می فرمایند:« ای مردم از اولین پنج شنبه ماه رجب غافل نشوید چرا که این شب را ملائکه، لیلة الرغائب نام نهادند؛ شب رغبت ها و آرزوها. در این شب خاص هنگامی که یک سوم از شب می گذرد؛هیچ ملکی در آسمانها نمی ماند جز اینکه در کعبه و اطراف آن جمع می شوند و خدای متعال توجه و عنایت خاصی به این ملائکه می کند و خطاب می فرماید: ای ملائکه من، آنچه می خواهید از من درخواست کنید. ملائکه عرض می کنند: خدایا روزه داران رجب را مشمول رحمت و بخشش خود قرار ده ....»  

لازمه ی شعور و ادراک، محبّت و علاقه به آنچه لذّت بخش است و نفرت و بغض به آنچه دردآور است می باشد. موجود ذی شعور و دارای ادراک، تا زمانی که به آنچه دوست دارد نرسیده است و به رسیدن آن امید دارد، به امید و حالت خوش احتمال وصلی که در اوست، رجا گفته می شود و خوف تألّم و سوزش قلب انسان به سبب امر ناخوشایندی که احتمال دارد در آینده برای او پیش بیاید است.

در این قسمتِ شرح ماجرای حضرات موسی و خضر علیهما السلام، سه چشمه ای که حضرت خضر علیه السلام نشان حضرت موسی علیه السلام داد، مورد تأمّل و بررسی قرار گرفته است و سعی می شود نکته های نهفته در آن بازگو شود. چشمه ی اوّل، کشتی یی بود که سوار  آن شدند، حضرت خضر علیه السلام آن را سوراخ کرد و بعد در بیان حکمت کارش گفت: کشتی متعلّق به مسکینانی بود و یک سلطان و ملک و فرمانروایی وجود داشت که هر کشتی سالمی را غصب می کرد و من اراده کردم  (فعل را به خودش نسبت داد) که این کشتی را معیوب کنم تا از معرض غصب مصون بماند و مساکین بتوانند از درآمد آن زندگی خودشان را اداره کنند. این سفینه چیست؟ تأویل عرفانی اش تن سالک و جنبه های نفسانی سالک است که از اوّل راه عادت به نازپروردگی، خوردن غذاهای لذیذ، پوشیدن لباس های زیبا و گران قیمت، سکونت در منازل خیلی مجلّل و ... دارد. نفس معتاد شده و اعتیاد به رفاه دارد...