یک شکر تو از هزار نتوانم کرد - مبحث شکر (۱) |
شکر به معنای قدرشناسی و تشکر از نعمت دهنده است. از آنجا که عطا کردن کار خدا و تحویل گرفتن کار عبد است، شکر حقیقی هم وظیقهی عبد و تنها از آنِ خداست. انسان بندهی احسان است، وقتی انسان، احسان پروردگارش را دید، عبد میشود و وقتی عبد شد، شاکر میگردد. انسان در همه حال باید شکرگزار خدای خویش باشد، سپاس از منعم، وظیفهی عبد است و حافظ نعمتهای او... لینک مرتبط |